Christelijke gezangen en liederen

CVIII. De lofzang van Maria.

Mijn ziel verheft Gods eer:
Mijn geest mag blij, den Heer
Mijn Zaligmaaker noemen,
Die, in haar’ laagen staat,
Zijn dienstmaagd niet versmaadt,
Maar van Zijn gunst doet roemen.

2     Want ziet, om ’s Heeren daên,
Zal elk geslacht voortaan,
Alom mij zalig spreeken;
Wijl God, naa ramp en leed,
Mij groote dingen deed;
Nu is Zijn magt gebleeken.

3     Hoe heilig is Zijn naam!
Laat volk bij volk te zaam’
Barmhartigheid verwagten:
Nu Hij de zaligheid,
Voor die Hem vreest,

[fol. k4r]

bereidt
Door al de naageslachten.

4     Des Heeren arm is sterk:
Hij deed een kragtig werk;
Die hoog zijn van gevoelen,
Heeft Hij verstrooid, verward,
Met alles, wat het hart
Dier trotschen mogt bedoelen.

5     Die stout zijn op hun magt,
Heeft Hij versmaad, veragt,
Gestooten van de throonen:
Maar Hij verhoogt en hoedt
Het nederig gemoed,
Waarin Zijn Geest wil woonen.

6     Hij, die Zijn volk bewaakt,
Heeft armen rijk gemaakt,
Die zich aan Hem verbonden;
En rijken, wier gemoed
Vertrouwd’ op tijdlijk goed,
Gantsch ledig weggezonden.

7     Zijn goedheid klom ten top:
Hij nam Zijn Isrel op,
Naar ’t heil, Zijn knegt beschooren,
Gelijk Hij ons ten troost,
Aan Abram en zijn kroost,
Voor eeuwig, had gezwooren.