Christelijke gezangen en liederen

[fol. I11v]

CVI. De heerlijkheid en gelukzaligheid van het toekomend leeven.

Christen! die verheven denkt,
Yvrig uw natuur volmaakte,
Wandelde met uwen God,
Geestelijke blijdschap smaakte.
Schets ons ’t heil den mensch bereid
In d’ onmeetlijk’ Eeuwigheid.

2     Schets ons den volmaakten staat
Van Gods uitverkooren kindren,
Die geen zedelijk bederf,
Geen natuurlijk kwaad kan hindren;
Die voor ziels- en lichaamspijn
Zond’ en ziekt’ onvatbaar zijn.

3     Schets ons ’t talleloos getal
Van oprechte deugdgezinden,
’t Geen de Godsvriend vinden zal,
Allen broedren, allen vrinden;
Toon ons deugdgezinden,
Toon ons welk een vordering
Hij zal maaken in dien kring.

[fol. I12r]

4     Welk een blijdschap zal die schaar
Van Gezaligden Hem schenken;
Hoe zal zijn verlichte geest
In ’t verheerlijkt lichaam denken.
Op wat wijze maakt hij daar
Zijn gedachten openbaar.

5     Hoe zal zijn verteederd hart
’t Zien van ’s werelds Heilland treffen,
Als hij ’t eeuwige gewigt
Van zijn lijden kan bezeffen;
Al de vrucht daarvan geniet,
In Hem ’t Beeld des Vaders ziet.

6     Wat al wondren zal zijn geest
Dáár in ’t Boek der Schepping leezen,
Wat zal, als hij God zal zien,
D’ eerste zalig’ aandrift weezen,
Die zijn geest, gantsch opgeklaard,
Voor den Eeuwigen ontwaart.

7     Schets, wat bronnen van vermaak
Voor den vroomen dáár ontspringen,
Die de rampen van den tijd
Kent als

[fol. I12v]

dierbre zegeningen,
En van al ’t geleeden leed
’t Heilbedoelend’ oogmerk weet.

8     Schets, wat kalmte hij geniet,
Die in wenschen, die in willen,
Met het onbegrensd verstand,
Met zijn’ God niet kan verschillen;
Tot al ’t goed, waar hij na streeft,
In zichzelf ’t vermogen heeft.

9     Schets ons, heilge van deez’ aard’!
Schets ons, maar waar vindt gij woorden
Om te staamlen van dat geen,
Dat hier nimmer ooren hoorden,
Geen gedacht’ ooit heeft gedacht,
’t Heil, het geen de Christen wacht.

10     Christenen! het hart omhoog,
Haast, zeer haast zult gij bezeffen,
Tot wat trap van zaligheid
God den sterfling wil verheffen.
Ia, Gods liefde tot den mensch
Overtreft gedacht’ en wensch.