Christelijke gezangen en liederen

XCVIII. Character van een waar christen.

Niet uit luimen, niet bij vlaagen,
Niet door hartstogt, niet uit sleur,
Niet op zelfverkooren dagen,
Niet uit ijdle willekeur,
Niet slechts dáár, waar deugdgezinden
Zich ter stichting t’ zamenvinden,
Niet voor ’t oog, uit dwang, in schijn
Zal de Christen deugdzaam zijn.

2     Heel den omvang zijner pligten
Zal hij, ijvrig, naauwgezet,
Overal, altoos verrichten,
Naar het voorschrift van Gods Wet;
Al zijn daaden, al zijn poogen
Tot Godsdienstigheid verhoo-

[fol. I3r]

gen;
Al zijn kragten, al zijn tijd
Zijn der Godsvrucht toegewijd.

3     In wat plaats hij is gezeten,
Op wat eerepost hij roemt,
Nimmer plooit hij zijn geweeten
Naar ’t geen staatkund’ oirbaar noemt.
Onder schijn, van goed te stichten
Zal hij nimmer kwaad verrichten,
En voor ’t geen tot d’ ondeugd leidt
Kent hij geen toegeevendheid.

4     Volksgewoont’ en geest der tijden
Reeglen zijn bedrijven niet;
Hij kan dulden; hij kan lijden;
Veinzen, kruipen kan hij niet.
’t Voorbeeld, door Gods Zoon gegeeven,
Is het richtsnoer van zijn leeven.
Nimmer heeft zijn hart verschil
Met Gods Wet, Gods Weg, Gods Wil.

5     Vol bemoedigend vertrouwen,
Voor ’t

[fol. I3v]

gevlei der driften doof,
Wandelt hij min door aanschouwen,
Dan door hoop en door geloof.
Ia de Christen, kalm bij ’t naadren
Van de rustplaats zijner vaadren,
Sterft met moed, en wagt met vreugd
Het genadeloon der Deugd.

6     Mogten nu, ô waarde vrinden!
Moeten w’ in deez’ schilderij,
Elk van ons, ons zelve vinden,
ô Hoe zalig waren wij!
Maar laat ons geweeten spreeken,
Allen zijn wij afgeweeken
Van Gods Wil; elk dingt wat af
Van de Wet, die Christus gaf.