Christelijke gezangen en liederen

[fol. G6r]

V. afdeeling. Pligten van den mensch jegens zichzelven.

[fol. G7r]

LXXVIII. De zelfkennis.

Hoe ver reikt wel uw zedelijke kragt,
ô Mensch! hoezeer kunt gij die kragt verhoogen,
Hebt gij, met ernst en door geduurig poogen,
Uw pligt geleerd, begreepen en betracht.

2     Deedt u niet vaak de loome vadzigheid,
In ootmoeds schijn, van onvermogen spreeken?
En is uw deugd nooit op de proef bezweeken,
Door hoog gevoel van eige kragt misleid?

3     Wie toch, ô God! dan Gij die alles weet,
De geesten weegt, de harten kunt doorgronden,
Kent ons, ons zwak, zelfs diep verborgen zonden
Van ’t wankle hart, dat dikwijls U vergeet.

[fol. G7v]

4     Wil Gij dan zelf, ach! wil all’ ijdlen waan
En zelfbedrog uit onze harten weeren;
Wil elk van ons zich zelf zo kennen leeren,
Als wij voor U, Alweetende! bestaan.