Christelijke gezangen en liederen

LXVII.Gehoorzaamheid aan God.

Wat ook de dwaas bedoel’,
Als zijn ontaart gevoel,
Vrij, zonder God, wil weezen:
Hij haalt, met eigenzin,
Een’ trotschen afgod in,
Die kruipen doet en vreezen.

2     Maar hij, die Gode zwijgt,
Schoon hij zijn wil niet krijgt,
Eerbiedigt eenen Vader.
Hij komt, al merkt hij ’t niet,
Op golven van verdriet
Geschokt, de haven nader.

3     Gods wil is eeuwig goed.
Laat hem, die

[fol. F4v]

kiezen moet,
Alleen, wat God wil, vraagen!
Dan blijft zijn tred gewis.
Hem zal geen duisternis
Het hart van angst doen jaagen.

4     Gods wil alleen is wijs!
Zij plaatst’ in ’t Paradijs
Een bron van zaligheden.
Maar, ach! de zwakke mensch
Volbragt zijn dwaazen wensch,
En bande zich uit Eden.

5     Nu wordt verlochening
Den trotschen sterveling
Een artzenij voor kwaalen;
Gehoorzaamheid aan God
Doet hem op hoon en spot
En rampen zegepraalen.

6     God heeft zijn wil en wet
Ten rigtsnoer ons gezet,
Om heilig, vrij, te leeven;
Gehoorzaamheid geeft vreugd;
Maar blijdschap, zonder deugd,
Kan zelfs geen Hemel geeven.

7     God gaat zijn’ hoogen weg
Met heilig overleg;
Bestuurt der menschen gangen;

[fol. F5r]

En hoedt het groot Heelal,
Voor wankeling en val,
Door ’t aan Zijn’ wil te hangen.

8     De Cherub kent zijn stem;
De Seraf huldigt Hem;
Hem eeren alle throonen!
Ia, ’t is hun zaligheid,
Zich waardig en bereid
Tot Zijnen dienst te toonen.

9     Gods groote Zoon beklom
Den throon in ’t heiligdom,
Door zich dien wil te wijden.
De kroon werdt Hem bereid,
Die eerst gehoorzaamheid
Moest leeren, door te lijden.

10     Hij volgde, wijs en stil,
In alles ’s Vaders wil;
Den beker, Hem geschonken,
Zag hij met beeving aan;
Maar heeft dien, welberaên,
Eerbiedig leeg gedronken.

11     Dit heet Gehoorzaamheid
Met stille majesteit!
Alwaardig in Gods oogen.
Wij zien met blij ontzag,
Wat zulk een

[fol. F5v]

held vermag,
Om slaaven te verhoogen.

12     Wij zien op Hem, die streedt;
Maar zijn triumf besteedt,
Om ketens los te maaken.
Weg eigen wil en zin!
Getroost zijn voetspoor in,
Om eeuwig vrij te raaken!

13     Ia, ’t pad is altoos goed,
Dat God betreeden doet.
Het zij besproeid met traanen;
Het loop voor ’t kinderhart
In ’t eind niet uit op smart;
Dit mogen slaaven waanen!

14     Volbreng in ons dat werk,
ô Heilland! maak ons sterk,
Om, zo als Gij, te kiezen!
Dan zal ook onze wil,
Wat dwaaze lust bedill’,
Zich in Gods wil verliezen.