Christelijke gezangen en liederen

LXV. Bede om genade.

Weeg, goede God! ons doen en leeven,
Of wat wij dachten en bedreeven
Niet op de schaal van ’t streng gericht;
Waar zouden wij ons dan begeeven,
Wij beefden voor Uw aangezigt.

2     Zoudt Gij op ’t scherpste vonnis strijken.
Ach! niemand aller sterfelijken,
Die voor Uw aanschijn mogt bestaan,
En nooit, door onbedacht verkijken,
Den minsten mistred heeft gedaan.

3     Al waakt de ziel in ’t zondemijden,
Het los-

[fol. F3v]

se kan zo ligt verglijden,
Een faalgreep is zo haast gedaan,
Dus toon ons, Heere! medelijden
En hoor ons smeeken gunstig aan.