Christelijke gezangen en liederen

[fol. D8r]

XLI. Godsdienstkennis.

O Sterveling! door ’t nieuwe meest bekoord,
Door zucht tot kennis aangespoord,
Als gij met drift door ’t ruim der heemlen snelt;
De zon bespiedt; de starren telt;
Wat baat het u, of gij die wondren ziet,
Kent gij den waaren Godsdienst niet.

2     Gij wien ’t vernuft, door Rede niet verlicht,
U kunstig eenen god verdicht,
Gelijk gij zelf, door driften overheerd,
Voor uwe valsche rust begeert
Een’ god, wiens gunst op deugd noch ondeugd ziet,
Gij kent den waaren Godsdienst niet.

3     Maar gij, die God, den onbegonnen Geest,
Als Schepper kent, als Vader vreest;
De Zedenleer, door Christus g’ open-

[fol. D8v]

baard,
Naar ’s Zedenleeraars zin verklaart;
Den weg ontdekt tot uw geluk en pligt,
Zijt van uw’ Godsdienst onderricht.

4     God onzes heils! hoe wijs, hoe rein, hoe schoon
Is niet de Godsdienst van Uw’ Zoon!
Zijn kragt tot Deugd, Zijn troost maakt ons gewis,
Dat Hij d’ U waardig’ Eerdienst is.
Spoor zelf in ons den lust ter wijsheid aan,
En leer dien Godsdienst ons verstaan.