Christelijke gezangen en liederen

[fol. C9r]

XXX. ’t Geluk der pligtsbetrachting.

O zalig, die, vol mededogen,
En diep met ’s naasten leed bewoogen
Blijmoedig loont, waar nood mag spreeken;
Die, kloek en rijp bedagt in reden,
En ongeveinsd in zijne zeden,
Geen deel ooit heeft aan slimme streeken.

2     Geen ding zo sterk, of ’t kan bezwijken,
Geen ding zo vast, of ’t moet eens wijken,
Geen ding zo waard, of ’t moet verderven:
Maar God zal duuren en beklijven;
Zijn naam, Zijn eer in waarde blijven,
Schoon alles vlugt en weg moet sterven.

3     Laat ramp den braaven man beloopen;
Ia schoon een wijde deur zich open’
Tot felle jammeren en plagen;
De hemel moog verschrikking dreigen
’t Moog al ten laatsten val zich

[fol. C9v]

neigen,
In alles zal hij niet vertsaagen.

4     Zijn hart, dat op de gunst des Heeren
Vertrouwt, kan angst noch vreeze deeren,
Hij staat, gelijk de vaste rotsen;
Die, in het midden van de vloeden
Der wilde woeste zee, haar woeden
En bulderende baaren trotsen.

5     Een rein geweeten, vrij van knaagen,
Kan tegen alle harde slagen;
Staat moedig pal in ’t felst der rampen,
Op ’t hart, door God gesterkt van binnen,
Kan ’t onheil niet in ’t minste winnen,
Zijn pijl moet stomp terugge schampen.