Christelijke gezangen en liederen

[fol. C7r]

XXVIII. De beminlijkheid der deugd.

Rijke bron van zaligheden
En van waare vreugd!
Sieraad aller maatschappijen;
Godlijk reine Deugd!
Gij, troost der stervelingen,
Die ’t grievendst leed verzagt,
Gij doet den droeven juichen
En geeft den moeden kragt.

2     Lieflijk, als een zomerregen,
Die het aardrijk drenkt;
Zoet, verkwiklijk, zijn de gaaven,
Die g’ uw vrienden schenkt.
Gij doet hen ’t hoofd verheffen
In stormen van verdriet.
’t Geweld moog’ hen begrimmen:
Maar zij bewijken niet.

3     Roozen strooit gij onder doornen,
Waar g’ uw gangen wendt.
Nimmer doet hun schaamte bloozen,
Die uw’ paden kent.
Gij kunt de driften temmen,
En uwe heerschappij
Maakt,

[fol. C7v]

door de zagtste wetten
Den Christen waarlijk vrij.

4     Vergenoegd doet g’ onschuld woonen
In de schaamle hut;
Lachen, schoon voor ’s lasters pijlen
Daar zelfs niet beschut.
Gij tooit in feestgewaaden
Bekommring, zorg en druk;
Uw pad, hoe steil ’t moog’ weezen,
Is ’t pad van waar geluk.

5     Deugd! gij schenkt ons eer’ en luister,
En het zaligst lot;
D’ aard’ herschept g’ ons in een’ hemel,
En voert ons tot God.
Hoe schoon zijt g’ in onz’ oogen
Beminnelijke Deugd!
Door u rijst onze waarde
Met u groeit onze vreugd.

6     Wij, wij willen op Uw’ wegen,
Zelfs in onspoed, gaan.
Blinken ons niet reeds aan ’t einde
D’eere-palmen aan?
Ia! als de Dood zal grimmen,
Zult g’ ons d’onsterflijkheid,
En zaligheden wijzen
Waarheen g’ ons juichend leidt.