Christelijke gezangen en liederen

[fol. C5r]

II. afdeeling. Godsdienst en deugd in het algemeen.

[fol. C6r]

XXVII. Verplichting tot deugd en godsdienst in het algemeen.

Wie stijgt zo hoog in heil en eer,
Dat hij met U, ô Hemelvader!
Met U, den allerhoogsten Heer,
Als gunsteling en vriend verkeer
En onbeschroomd als kind U nader.

2     Die is ’t, die, louter van gemoed,
Niet afgericht op slimme streeken,
Zich van verkeerde paden hoedt,
Nooit anders pleegt, dan recht en goed;
Niet anders ooit, dan waar wil spreeken.

3     Die is ’t, die ver van beuzelpraat,
Zijn tong voorzigtig houdt gebonden;
Geen schandlijk’ agterklap begaat,
Die nooit op laster of op smaad
Van zijne naasten word bevonden.

4     Die is ’t, die, wijs en welbedagt,
De god-vergeeten’ snoode zielen,
Al blinken zij in staat en pragt,
Geen huld’ of eerbied waar-

[fol. C6v]

dig acht,
Veelmin voor hun wil nederknielen.

5     Die is ’t, die Deugd- en God-gezind,
Alleen de Vroomen houdt in waarde,
En ’t zuiver hart oprecht bemint,
Schoon ’t gunst, noch eer bij iemand vindt,
Ia als verschooven is op aarde.

6 Die is ’t, wien trouw en rein van grond
Alleen d’ oprechtheid kan bekooren,
Wiens tong en hart zijn in verbond;
Die ’t woord, dat vloeid’ uit zijnen mond,
Staaft als met eenen eed bezwooren.

7     Die is ’t, die geen bejag van geld
Of vuil gewin in ’t hart voelt blaaken;
Het zijne niet op woeker stelt,
Om door een heimelijk geweld
Zijn’ broeder tot zijn’ slaaf te maaken.

8     Die zo in hart en daaden is,
Wat zaligheid kan hem ontbreeken?
Zijn gang is recht, zijn pad gewis,
Het eeuwig heil zijn erfenis:
Nooit reine Deugd van loon versteeken.