Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 122]

Bij de begrafenis van Minister Kernkamp

Bilthoven, 21 juli 1956

Hoe heerlijk zou het zijn
hier nog een poos te blijven
tussen de dennen-rij'n
die met hun top beschrijven

bewegingen zo teer
in 's hemels hemelsblauw,
een schudden heen en weer
van 't hoofd in diepe rouw

om die is heengegaan,
een mens zoals hoogst-zelden
in 't politiek bestaan
er een zich nog zal melden

temidden der atoomuitbarsting
die staag dreigt,
alsook het autonoom
verlangen dat niet zwijgt

en in het avonduur
zich uitspreekt zacht verzekerd
voor een oprecht bestuur,
verzekerd, al bezweek er

een strijder recht en slecht
voor het nieuw reglement
- het zelfbeschikkingsrecht! -
in Neerland's Parlement,

[p. 123]

 

ondanks de perfidie

 

der valse wroeterskliek,

 

pov're echolalie

 

der voze politiek...

 

 

 

Doch zwijgt, hier past een woord

 

alleen van warme hulde.

 

Het woord, dat stuit en stoort,

 

zal niemand willen dulden

 

 

 

nu dat de avond valt

 

en de gedachten hoorbaar

 

worden in dit groen dal,

 

maar aanstonds weer teloor gaan

 

 

 

tussen de dennen-rij'n

 

die met welriekend geuren

 

de late zonrood-schijn

 

der nagedacht'nis beuren...

 

 

 

Wij spoeden ons weer heen

 

naar het staatkundig drijven

 

en laten U alleen

 

waar men alleen moet blijven.