Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 35]

De opiumschuiver

Niet langer leef ik van gebeurtenissen,
die ons toekomen uit de buitenwereld.
Treft mij iets droefs of sprookjesachtig heerlijk,
't komt uit mijn ziel, waar grenzen zich verwissen.

Ik heb gemeend, terwijl ik mij vergiste,
dat het geluk vast nooit zou wederkeren,
maar 'k laat mij door het leven niet bezeren
en zelfs de vrijheid zal ik niet meer missen.

Wie mij weerziet, hij ziet niet weer de zwoeger
naar 't eeuwig ideaal, waarmee ik vroeger
mijzelf voor wanhoop poogde te bewaren.

Ik hoef niet meer conflicten te verzoenen,
al zie ik zuchtend, tussen mijn visioenen,
de ogen van de Waanzin naar mij staren.