Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 24]

Maria Magdalena III

Voorbij is nu de zorg, de hartepijn,
waarmee ik door luidruchtige zalen toog,
mijn ware wezen met mijn schijn bedroog,
verwarrend goed en kwaad, rein en onrein.

Als ik Zijn voeten was met balsem fijn,
vervolgens met mijn blonde tressen droog,
hoor ik voortdurend, zingend van omhoog,
de woorden van het zaligst referein.

‘Maria Magdalena, vrouwtje, zie,
het wonder hier op aarde is geschied.
Zie hoe de wijn, waaraan je vreugd verbond,

als dieper vreugd, als donker bloed vervliet
en hoe het feest, waarop je werd bespied,
zijn hoge oorsprong in Gods licht hervond.’