Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 23]

Maria Magdalena II

Zij liet hem met zijn stroeve glimlach achter,
maar huivert voor de zwarte kathedraal.
Dan stapt zij binnen en haar hart klopt zachter
bij het onthaal in de Romaanse zaal,

waar in de wirwar der gewelven huizen,
in boze droom door het publiek gekweekt,
terwijl een bloedstreep uit de zijden leekt,
de uitgeteerde lijven aan de kruisen.

‘O Christus, mocht Uw stervenspijn mij baten
nu ik vertwijfeld aan Uw voeten zink,
of door het duister van Uw kerk rondschuifel.

Ik kuste reeds met hartstocht bovenmate
de vreemdling, tot ik van zijn blik opving
de sulfren vlam, het teken van de Duivel.’