Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 22]

Maria Magdalena I

Als de hartstochtlijke, ter zij gezeten,
het wijnglas heft, voor toast of zalige dronk,
betreurt hij, wat hij onlangs heeft geweten,
dat Hij dit vocht voor Zijn discipelen schonk.

En als hij het symbool poogt te vergeten
en waant, het Nieuwe Testament verklonk,
klemt hij de lippen saam, bleek en verbeten,
bij 't gloeien der verraderlijke vonk.

‘Maria Magdalena, sombre Spaanse,
o leedverwekster in het ondermaanse,
waar lijf en ziel in strijd gewikkeld zijn

en ons tot waanzin of tot wandaad dwingen,
die wij vervloeken en nochtans bezingen,
zie toe, ik groet U met Gods rode wijn.’