Verzameld werk. Deel 2. Gedichten

[p. 16]

Maria's dood

Toen ik mijn armen naar de hemel breidde,
daar ook voor mij het doodsuur had geslagen
- ik had nog slechts een oogwenk te verdragen
het hartzeer van mijn zoon te zijn gescheiden -,

toen reeds de wolkenbanken openbraken
- vernam ik reeds de zang der englenreien? -
zag ik mijn jeugd terug: de groene weide,
wat sloten, grazend vee, de boerendaken.

Daar, steeds herhalende het Pater Noster,
zag ik hoe in de vert' een witte stip
mij eindlijk van mijn moederangst verloste.

Hij naderde, ik had wel kunnen schreien.
Ik voelde aan mijn wang zijn koele lip,
toen zich mijn armen voor Hem openspreidden.