Occasio arrepta. Neglecta

Schemat. 7. Cap. 7.

Statim arripiendam Occasionem, exemplis ostenditur.

EXemplis pauculis quod superiori Capite est tractatum elucidemus. Quando vidit Semei, hominum⁺ sceleratissimus, Dauidem reducem fieri, iam iamque regali solio restituendum, memor iniuriae quam regi verbis factisque nefandis intulerat, virum Belial hoc est diabolicum, vitumque sanguinum appellans, lapidesque in eum iactando per viam, cùm moerens rebellante Absalomo filio exilium peteret; festinauit oblatam arripere occasionem, qua sibi regis gratiam possit demereri, meritamque millies mortem euadere. Curauit itaque diligenter, vt primus omnium in Iordanis transitu regi sup-

+ 2. Reg. 19. Occasionis acceptae exempla.

[p. 138]

plex occurreret, veniamque precaretur, quam etiam gratiâ opportunitatis est assecutus. Tanti referebat, prima fronte capillatam se offerentem arripere.

Mulier illa vidua Prophetae, quae ob creditorum⁺ importunitatem de totius familiae euersione periclitabatur, quum ab Eliseo consilium leuandae inopiae accepisset; vt scilicet mutuò sumeret vasa vacua non pauca, & in ea de pauxillo olei quod habebat infunderet, nullo modo negligendam putauit tam obuiam occasionem, sed statim arripuit fecitque quod erat iussa: & in tantam olei copiam opportuna illa exuberauit instillatio, vt vasa sufficienta per totam longè viciniam reperiri nequirent.

Iudaei, qui Dominum nostrum Dei filium morte⁺ turpissima condemnarunt crucique affixerunt, maximumque hoc facto scelus admittentes quod vmquam poterat perpetrari; audita Petri exhortatione, velut occasione bona reconciliationis se offerente, statim compuncti corde eam arripientes dixerunt: Quid faciemus, viri fratres? Petrus verò ad illos: Poenitentiam agite, & baptizetur vnusquisque vestrûm. Ita factum est extemplò: & appositae sunt in die illa animae circiter tria millia.

Chananaea illa Euangelica, non olei naturalis, vt illa veteris⁺ Testamenti vidua, sed spiritualis indiga vnctionis, Miserere mei, fili Dauid, inquit: filia mea malè à daemonio vexatur. Dominus autem non respondit ei verbum. Dumque illa clamando non desisteret, captaretque vndiquaque impetrandi occasionem: ecce tibi opportuna progreditur occasio, etiam vnde minimè speraretur. Quando siquidem Dominus noster, non solùm Apostolis nequidquam pro illa intercedentibus, rigidè satis respondisset, Non sum missus nisi ad oues quae perierunt domus Israel (erat enim ista Syrophoenissa) sed & ipsi quoque mulieri, iam eum praeuertenti & suppliciter adoranti, dicentique ex intimis afflicti animi penetralibus, Domine, adiuua me; parum admodum spei videretur relinquere, dicens: Non est bonum, sumere panem filiorum, & mittere canibus: ilicò illa gratam occasionis frontem conspiciens, arri-

+ 4. Reg. 4.

+ Act. 2.

+ Matth. 15. Syrophoenissae fides & industria.

[p. 139]

puit, ipsumque Dominum in verbo cepit, dicens, Etiam, Domine; benè dicis; ita est vt ais; sic mihi fieri desidero, vt aequum esse ipsemet profiteris: nam & catelli edunt de micis,⁺ quae cadunt de mensa dominorum suorum. Iudaei filij sunt, & domini nostri, quorum nos intuitu, qui gentiles sumus, canum loco reputamur. Ipsi panem habeant, nobis cedant micae de mensa ipsorum decidentes. Captum se videns capi volens Dominus, & feminae in salutis occasione arripienda demirans industriam & fidem, non se potuit (vt ita dicam) continere, quin exclamaret: O mulier! magna est fides tua; fiat tibi sicut vis. Rectè igitur exemplo eorum qui statim occasionem boni alicuius arripiunt, nos quoque facturi sumus, si circa hoc studium aduigilauerimus.

Nam, si mentem aduertimus, numquam deest occasio vel⁺ rectè agendi, vel aliquid magno cum merito tolerandi. Sed, vt diximus, aduigilandum est, vt piscatori ad hamum, aucupi ad decipulam & retia, venatori ad odoram canum vim, praedam gestu, accubitu, latratúve prodentium; & vt nauclero atque agricolae ad ventum & auram; & denique cuicumque cuiuscumque rei studioso, ad id vnde maxima ex parte dependet quod sectatur. Accurrit, occurrit, se offert ingeritque non rarò occasio, si attendas.

Si exempli gratia videre lubeat, quàm inopinatò⁺ nonnumquam leui de causa maximae rei succrescat occasio, victoriam illam raram & admirandam Annibalis contra Romanos expendamus, quam apud Cannas obtinuit; vt obseruemus quàm parua, atque errore quidem data, sed seriò arrepta occasione acciderit. Eo praelio (inquit Fulgosius) quo⁺ Romani infeliciter apud Cannas cum Annibale dimicarunt; vulnerato Pauli Aemilij Consulis equo (qui ob id pedes remanserat) quidam equites, qui ei adstiterant, ab equis descenderunt, vt Consulem in alium equum transferrent. Ceterae autem, equitum turmae, quas, quòd longè ab eo loco aberant, causa, propter quam equites descenderant, latebat; arbitratae Consulis iussu atque consilio primos illos equites descendisse, atque idem omnibus agendum esse, eodem mo-

+ Catellorum ius.

+ Occasio rectè agendi numquam deest.

+ Occasio victoriae ex errore oborta.

+ Fulgosius li. 9. cap. 9.

[p. 140]

mento omnes ab equis descenderunt. Qui error magna ex parte, vt eo praelio Romani vincerentur, causa (dicam, Occasio fuit. Itaque Annibal, descendere Romanos equites conspicatus, ad suos conuersus, dixit; Malle se vt Romani equites illud facerent, quod agere conspiciebantur, quàm vt vincti ad se deducerentur. Errore enim compulsi, sibi ipsis equorum opem, quam necessariam habebant, ademerunt.

Accedit quod Plutarchus refert, in eadem pugna.⁺ Romani (inquit) effuso cursu in hostem delati, dum vrgendo cedentes in medium coëunt, Occasionem dederunt Poenis, vt ex vtraque parte concluderentur: duobus scilicet quasi lunae cornibus Romanos intromissos circumcingendo. Vt vt est, ex his aliisque videmus, si pendeat hamus, nusquam ferè deesse rectè obeundi officij occasionem.

+ Plutarch. in Annibale.