Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 386]

Dietsch en Duitsch.
(Op het kunstcongres te Antwerpen.)

Uit Noord en Oost ter Scheldestad
Toog heen de vroomste pelgrimschaar,
Te zingen haar Magnificat
Vóór onzer kunsten hoogaltaar.
Hier heersche trouw één jubeltoon,
Veur ons, veur Hoog- en Nederland,
Hij dreune hel om hut en troon,
Der Eendracht heerlikst onderpand!

Verheft dan luid ten zang bereid

De stem in vlaamschen wijzen,

Des grooten stams drieëenigheid

In lied en koor te prijzen!

[p. 387]

 

Wat ons verwierf der volken gunst,

 

Dat is der verven toovergloed;

 

Den broeder vlamt bij vlaamscher kunst

 

Het hart vol vreugd en levensmoed.

 

Den Vlaming is het wel bewust,

 

Wat duitsche kunstzin ginds volbringt;

 

Ook schenkt die bron hem leer en lust,

 

Die duitscher wetenschap ontspringt.

 

 

 

Verheft dan luid ten zang bereid

 

De stem in vlaamschen wijzen,

 

Des grooten stams drieëenigheid

 

In lied en koor te prijzen!

 

 

 

Antwerpen, o du prachtig oord,

 

Waar bloem en vrucht zoo vreugdig schiet,

 

Zie hoe het dietsche en duitsche woord

 

Welklinkend hier te zamen vliet!

 

Breng bonte, dietsche vervenpracht

 

Op diepen, duitschen moedergrond,

 

Dan is hier op den aarderond'

 

Het Schoonste schoon tot stand gebracht!

 

 

 

Verheft dan luid ten zang bereid

 

De stem in vlaamschen wijzen,

 

Des grooten stams aleenigheid

 

In lied en koor te prijzen!

Aug. 1861.