Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 335]

Visschersliedeken.

Ic hebbe mijn net gheworpen
Al in die wijde see,
Ic brenghe vele visschen
In mijnen bootkine mee.

Die visschen die vercoopic
Al aen dat folc der stat,
En metter tijt verwerfic
'nen groten, rijcken scat.

[p. 336]

 

Ic ga dan niet meer varen

 

Ofte visschen in die see,

 

Ic bouwe dan mijn hofken

 

Ende leef in lust ende vree.

 

 

 

Dan span ic op den velde

 

Mijn oude visschersnet,

 

Ende compt een vinc ghevloghen,

 

Dan heetet opghelet!

 

 

 

Doch liever als 'nen voghel

 

Vonghic een maeghdelijn,

 

Dan sou welhaest mijn hutken

 

Vol blijder vincken sijn.