Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 334]

Een voghelken ende een bloemeken.

Van veil ende winghert ondersteunt
Tegen den bergh een hutteken leunt,

Ende veuren

Aen der deuren

Hanght aen hechter kempen tou
Eene clenc voghelcou.

Dichte daerbi een pot jasmijn
Cieret dat heldere vensterkijn;

Door die ruten

Clinct naer buten

Uter stille leemen woon
Eene stemme frisch ende schoon.

Wie die bloeme queect ende hoedt,
Wie dien vinc versorght ende voedt,

Wie so rustich

Ende lustich

Biden wercke singhen can,
Die en is gheen slechte man.