Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 295]

Veelbelovende mei.

Niet de maand, die 't koren schenkt,
Brengt en plengt de meeste vreugd,
Noch die ons met wijn bedenkt,
Geeft het hoogste zielgeneugt.

Neen, de Mei, de Mei alleen,
Die met bloemen ons verblindt,
Ooft belooft aan groot en kleen,
Die wordt heusch het meest bemind.

Ei! wie vaak ons wat belooft,
Ware 't maar een simpel lint,
Die beheerscht ons hart en hoofd,
Die is onze beste vrind!