Verspreide en nagelaten gedichten(1869)–Johan Michael Dautzenberg– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 275] [p. 275] Aan mijne moeder. Zij die de ziel mij heeft en 't hart veroverd Door heuren zoeten zang, Die waan ik vaak voor mijnen blik hertooverd Bij zonnenondergang. Ik hoor heur lied, of wierd het mij herorgeld, Nog trillen teer en zacht, Wen nachtegaal van liefde galmt en gorgelt In zoelen lentenacht. Ik rust en droom dan aan den vollen boezem, Op heuren donzen schoot, En schooner dan de Mei met zijnen bloezem Herblinkt mij 't avondrood. Herinnering, o bloeme lief en lavend, O vervenbonte vlag, Kom hier en sier den sneeuwbevlokten avond Van mijnen ouden dag! [pagina 276] [p. 276] Weg uit den arm dier teergeliefde vrouwe Werd ik als jongeling gerukt, En kort daarna verstierf die godgetrouwe, Door ziekte en kommer neergedrukt. Gekort was mijner vreugden lichte veder, Zij was ja heen, en ik alleen! Dan keerde ik tot den lieven dorpe weder, Waar pas zoo schoon de zonne scheen. Ach! henen was de moeder, die ik liefde Meer dan des dorpes maagdenkrans; Wat ik verloor, wat mij het hart doorkliefde, Verdoofde 's dorpes zonneglans. En jaar op jaar is verre weggetogen, Ik mede toog als dwalend zeil, Tot ik de haven 't lest ben ingevlogen Van zoeten echt en stillen heil. En om mijne ega, om ons henen Rees 't eene kind het andre na - Drie repten blij de jonge, flinke beenen En groeiden frisch bij Gods genâ. [pagina 277] [p. 277] Als grootjens zien we nieuwe lentevlinders Verheugd van bloem tot bloeme vliên - 't zijn onzer kindren even jente kinders, Die ons de schaal der heugnis biên. Doch eene wolk met guldnen randgewemel Omlijst mijn lentebeeld, En troebelt soms den purpren avondhemel, Die mijne blikken streelt. Mij zaligden, wat ook op aard' me griefde, Een kus van haar, een lied; Mij zaligt nog der moeder vroege liefde, Die nimmer mij verliet; Die minnegloed en trouwe wordt geheeten Bij bruidegom en bruid, Die als onsterfelike bloemenketen Mij aan den naneef sluit! Zie, moederengel, neder uit den hoogen Op uwen grijzen zoon - Hij komt op bloemenpaden stil getogen Tot uwer liefdewoon... Vorige Volgende