Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 266]

Gelijk bij gelijk.

Wie is die man, die ginds zoo goedig,

Zoo vroom deemoedig,

Op beiden knieën bidt en schreit?

Om 't kale hoofd 'ne zilverschoone

Grijsharenkrone -

Wat wondre schijn van heiligheid!...

Eens toog hij op meisjens en hazen te veld,
Eens stond hij als schurk alomme vermeld;

Nu zoekt de held

Een kwezeltjen, dat hem verzelt.

Een roosjen blonk op slanken stengel,

Een bloemenengel,

En geurde in elken kring der jeugd;

Helaas! het bloemken aller wenschen

Moest dra verslensen

Door overmate van geneugt.

Men heeft er te veel aan geschud en gerukt -
Ach roosjen! wat hangt ge thans zoo bedrukt!

Een woord! en 't lukt:

Gij wordt van den helde geplukt!