Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 142]

Pachtersdochterlijn.

Daar is in onzen dorpe

Een pachtersdochterlijn,

Dat melkt en botert als niet een;
Het is niet groot en ook niet kleen,

Neen, ook niet kleen,

Ik wou, het ware mijn!

Wacht u voor heure kunsten

En voor heur duivelsschoon,

Wacht u voor heuren diepen blik,
Voor heuren knip, voor heuren strik,

Ja, knip en strik,

Zoo waarschuwt buurman Toon.

[p. 143]

 

Hetzij ik waak of droome

 

Al met of zonder licht,

 

Ik wane steeds, dat zij mij lacht

 

Zoowel des daags als in der nacht,

 

Ja, in der nacht,

 

Met gullen aangezicht.

 

 

 

De strikken, kunsten, knepen,

 

Waar buurman zoo voor schrikt,

 

Die wou ik kennen allegaar;

 

Ik wou, ik ware een tooveraar,

 

Ja, tooveraar,

 

Die 't minnen al beschikt.

 

 

 

Dan tooverden wij samen

 

Ons gansche leven door,

 

Dan rees 'ne needre dorperwoon

 

Nog hooger dan een koningstroon,

 

Ja, koningstroon,

 

Met hof en toebehoor.