Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 138]

Margeriet.

Zie ik het dorp met hoven en hagen
Glinsteren door het lentevuur,
Dan herschemeren, dan herdagen
Alle vreugden der landnatuur.

Nimmer loeg langs breede wegen,
Sedert ik het dorp verliet,
Eene bloem zoo lief me tegen
Als de kleine Margeriet.

In der stad staan vele rozen
Aan balkon en venster te pronk,
Maar die allen leeren het blozen
Zonder zonne- of minnevonk.

Hoofsche vlinders fladderen teeder
Om die rozen in der stad -
Ik herwin Margriete weder,
Mijne perel, mijnen schat!