Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 130]

Freudvoll und Leidvoll.

Vedels en fluiten, trommel en horen

Nooden naar buiten jeugdige koren

Minnender paren ten luchtigen dans;

Ziet hoe zij jokken, huppen en springen,

Hier zich verlokken, ginds zich verdringen,

Om er te vlechten den keurigsten krans.

Herder en meier willen u manen,

Dat gij met beier, wimpelen, vanen,

Lustig behooret en blijde te zijn.

Kranen en kroegen loopen al open,

Kermisgenoegen borrelt bij stoopen

Ruischend en bruischend as schuimende wijn.

[p. 131]

 

Dicht bij der lustig woelige menigt'

 

Richt men zich rustig, droevig vereenigd,

 

Met den gesmijde des dorpes ter kerk:

 

Nooit meer behaget doedel of snare

 

De edele maget, die van der bare

 

Ginder nu daalt in de gapende zerk.

 

 

 

Gij, die bevleugeld dwarlt in het ronde,

 

Staakt en beteugelt de ijlende stonde,

 

Ziet eens het Roosjen, het bloeide zoo rood,

 

Slingerde zwierig, licht als de veder,

 

Minde zoo vierig, koosde zoo teeder, -

 

Roosjen verwellekte, Roosjen is dood!