Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 118]

Het druivenpriëel.

Gij wilt uit nacht en winter,
Gij wenscht een warm tafreel,
Gij kijkt om u heen en vindt er
Een vriendelik druivenpriëel.

Nauw dringt er de zonne binnen,
Zij toovert door't naaste verschiet;
Drie duifkens beginnen daarbinnen
Te zingen een tortellied.

[p. 119]

 

Drie zusters zijn het, dat raad-je;

 

De oudste, een ontluikende knop,

 

Het jongere paar, dat praat-je

 

Nog graag van bikkel en pop.

 

 

 

De oudste trenst, en heur kluwen

 

Verbreedt zich tot strik en net;

 

Hoe zou zij blozen en... gruwen,

 

Zoo zij zage, hoe 'k op haar let.

 

 

 

Mijn winter wordt tot zomer...

 

Doch sluit ik de oogen dicht!

 

Want ach, mij grijzen droomer

 

Verblindt zulk hemelsch gezicht.