Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 117]

De schildwacht.

Terwijl door 't boschsmaragd de zonne lacht,

Goud sprenklend in het loovergroen,

Pinkoogt een kleintjen er zacht; Mops houdt de wacht

En stelt als een held zich fier en koen.

Dat beeld ontdekt een wandlaar in den bosch,

Dicht bij 'nen notelarengroep:

Hij ziet er eene hut van leem en mos

Met heuren kleinen grauwen stoep.

Tot zetel dient die stoep, tot bed en troon

Veur een driejarig sluimerend kind,

Dat droomt er, geruster dan een koningszoon,

Naast trouwen Mops, den boezemvriend.

Voort slaapt het bloedjen zacht. Mops houdt de wacht

En stelt als een held zich fier en koen;

De lentezonne lacht door 't boschsmaragd

En sprenkelt goud in 't loovergroen.