Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 98]

De lente is heen!

De lente is heen, verdord het steeltjen,
Waarop viooltjen heeft gedijd;
Verstomd is menig vogelkeeltjen,
Dat kweelend en streelend heeft gevrijd.

En hadde ik een jeugdig kunstpenseeltjen
In mijnen onvrooliken wintertijd,
Nog schiep ik voorwaar een heuglik beeldjen
Der koozende, blozende jeugd gewijd.

Bij verzwegenen struik een liefdestooneeltjen,
Dat englen door loutere kieschheid verblijdt -
Ik zie het nog graag als lichtend juweeltjen,
Nu 'k stil en kil ten grave schrijd.