De legende van Uilenspiegel

[p. 649]

IV

Doch hij scheen aan de beterhand.

Alle Zaterdagen zagen de Geuzen hem het lijf van den monnik meten, door middel van een langen lederen riem.

Den eersten Zaterdag zeide hij:

- Vier voet.

En, zich zelven metend, sprak hij:

- Vier voet en half.

En hij scheen weemoedig.

Maar, den achtsten Zaterdag, van den monnik sprekend, zeide hij vol blijdschap:

- Vier voet en drij kwart.

En als hij hem de maat nam, zeide de monnik grammoedig tot Lamme:

- Wat wilt ge van mij, dikzak?

Maar Lamme stak zijne tong uit naar hem en zeide geen woord.

En, zevenmaal daags, zagen de soldaten en matrozen hem met een of ander nieuw gerecht afkomen, zeggende tot den monnik:

- Hier zijn boonen met Vlaamsche boter: at gij er dergelijke in uw convent? Gij hebt eene goede tronie: mager wordt men niet op dit schip. Voelt gij geene kussens van vet in uwen rug groeien? weldra hoeft gij, om te slapen, geene matrassen meer.

Bij het tweede eetmaal, zeide hij:

- Zie, hier zijn koekebakken naar de Brusselsche wijs; zie maar welke blonde, goudgele tint zij kregen in den oven: ziet gij de boter-afdruipen? Zoo ook zal geschieden met uwen buik.

- Ik heb geen honger, zeide de monnik.

- Maar gij moet eten, zeide Lamme: meent gij misschien dat het heetekoeken van boekweit zijn? 't Is zuivere tarwe, eerweerde vader, dikke, vette vader, 't is bloem van tarwemeel,

[p. 650]

vader met zijne vierdubbele kin: ik zie de vijfde reeds uitkomen, en mijn hart is verblijd. Eet.

- Laat mij met vrede, dikzak, zeide de monnik.

Lamme, die grammoedig wierd, antwoordde:

- Ik ben meester van uw leven: hebt gij liever de koorde dan eene goede teil erwtensoep met stukjes geroosterd brood, zooals ik er U dadelijk eene zal brengen?

En, met de teil komende, vervolgde Lamme:

- Erwtensoep alleen is eigenlijk geen eetmaal: ik heb er dan ook een schotel knoedelen naar Duitsche wijs bijgevoegd: dat zijn balletjes deeg met krenten, in het kokend water geworpen; knoedelen zijn zware kost, doch kweeken spek. Eet zooveel als gij kunt: hoe meer gij eet, hoe grooter mijne vreugd: gij moet den vieze niet spelen, en niet blazen alsof gij meer dan uwe bekomst had: eet. Is het niet beter te eten dan gehangen te worden? Laat uwe dij zien! zij wordt ook dikker; twee voet en zeven duim omtrek. Waar vindt men eene hesp die zoo dik is?

Eene uur naderhand kwam hij weer bij den monnik:

- Neem, zeide hij, hier zijn negen duifjes: men heeft ze geschoten voor U, de onschuldige dieren, die, onbevreesd, boven de schepen vlogen: versmaad ze niet, in hunnen buik stak ik een balletje boter, broodkruim, geraspte muskaatnoot, kruidnagelen gestampt in eenen koperen mortier, dewelke blinkt als uw vel: mevrouw de zonne is gansch verheugd zich te mogen spiegelen in een zoo helder gezicht als het uwe; dat komt van het vet, van het goede vet dat ik U maakte.

Voor den vijfden maaltijd, bracht hij eene waterzoo.

- Wat denkt gij hiervan? zeide hij hem. De zee draagt U en spijst U; meer zoude zij niet kunnen doen voor Zijne Koninklijke Majesteit. Ja, ja, klaarblijkelijk zie ik de vijfde kin groeien, een weinigje meer links dan rechts: wij zullen dien benadeelden kant moeten aanvetten, want de Heer heeft gezeid: ‘Weest rechtveerdig jegens elk ende een.’ Waarin zou de rechtveerdig-

[p. 651]

heid anders bestaan, dan in eene rechtmatige verdeeling van vet? Voor uw zesde maal breng ik U mosselen, - die oesters der armen, - zooals gij er nooit kreegt in 't convent: de dommeriken laten ze koken en eten ze zoo op; doch dat is maar de inleiding der stoverij: vervolgens moet men ze uit heure schelpen nemen, heure tengere lichaampjes in eene stoofpan leggen, dan zachtjes laten stoven met selder, muskaatnoot en kruidnagelen, en de saus binden met bier en met meel, en de mosselen voordienen met sneden geroosterd brood met boter. Zoo dede ik voor U. Waarom zijn de kinderen eene zoo groote erkentelijkheid verschuldigd aan vader en moeder? Omdat zij hun schuilplaats, liefde, maar vooral omdat zij hun eten gaven: dienvolgens moet gij mij beminnen als uw vader en uwe moeder te zamen en zijt ge mij dezelfde dankbaarheid verschuldigd als hun: maar ziet toch zoo verbolgen naar mij niet.

... Straks zal ik U ook bierpap brengen, goed gebonden met meel, goed gesuikerd, met veel kaneel. Weet gij waarom? Opdat uw vet doorschijnend zoude worden en op uw vel zoude waggelen: als gij U verroert, ziet men het alreeds. Daar klinkt de taptoe: slaap in vrede zonder aan den dag van morgen te denken, in de zekerheid van uwe vette eetmalen terug te vinden, alsmede uw verkleefden vriend Lamme, om ze U liefdevol te geven.

- Ga henen en laat mij bidden, zeide de monnik.

- Bid, zeide Lamme, bid met begeleiding van een vroolijk gesnork: bier en slaap geven vet, goed vet. Ik, ik ben blijde.

En Lamme trok naar zijn bed.

En de matrozen en soldaten zeiden tot hem:

- Waarom toch wilt gij dien monnik, die U geenerlei goed wil, zoo rijkelijk spijzen?

- Laat mij begaan, zeide Lamme, ik verricht een schoon werk.