De legende van Uilenspiegel

IV

's Anderen daags gingen de baljuw, beide de griffiers-crimineel, twee schepenen en een chirurgijn-baardemaker langs den kant van Dudzele, om te zien of zij in den akker van Servaas Vander Vichte het lijk van een man zouden vinden, langsheen den dijk dewelke liep door dien akker.

Nele had tot Katelijne gezeid:

- Hans, uw lieveling, vraagt eene afgesneden hand van Hilbert: dezen avond zal hij schreeuwen als de nachtuil, in onze hut komen en U de zevenhonderd karolusgulden brengen.

Katelijne had geantwoord:

- De hand zal ik afsnijden. En, inderdaad, zij nam een mes en ging heen, vergezelschapt door Nele en gevolgd door de officiers van justitie.

Zij stapte gauw en fier vooruit met Nele, wier liefelijk gezichtje bloosde van de vinnige koude.

Bibberend en kuchend, volgden heur de officieren van justitie, die reeds bedaagd waren, en allen geleken zij aan zwarte schimmen op het witte veld, en Nele droeg eene spade.

Als zij kwamen aan den akker van Servaas Vander Vichte en op den dijk, ging Katelijne tot in het midden en zeide zij, naar de meersch wijzend die op heure rechterhand lag:

- Hansken, gij wist niet dat ik daar huiverend verborgen was bij 't wapengekletter. En Hilbert schreeuwde: Dit ijzer is koud. Hibert is leelijk. Hans is schoon. Gij zult zijne hand hebben, laat mij alleen.

Zij dwaalde toen links af, zette zich in de sneeuw op de knieën en schreeuwde drijmaal in de lucht, om den geest te aanroepen.

[p. 545]

Maar hij was gedwongen Wieringen binnen te loopen, alwaar zijn vaartuig omringd werd door 't ijs. (Blz. 527.) 35

[p. 547]

Nele langde heur toen de spade, op dewelke Katelijne drij kruisteekenen maakte, vervolgens teekende zij op de bevrozen sneeuw de beeltenis van eene doodkist, alsmede drij kruisen, één naar het Oosten, één naar het Westen en één naar het Noorden, en zij sprak: Drij, dat is Mars omtrent Saturnus en drij is ontdekking onder Venus, de heldere sterre. En vervolgens trok zij rondom de doodkist een grooten cirkel, zeggende:

- Ga heen, booze duivel die de lijken bewaart.

Vervolgens nederknielend en biddend:

- Duivel Hilbert, mijn vriend, zeide zij, Hans, mijn heer en meester, beveelt mij hier uwe hand te komen afsnijden: ik ben hem gehoorzaamheid verschuldigd: doe mij niet treffen door het aardsche vuur, omdat ik uwe edele grafstee kom storen: en vergeef het mij in name van God en zijne heiligen.

Toen kapte zij in het ijs, naarvolgens het figuur van de doodkist; zij maakte de natte graszode bloot, vervolgens het zand, en de heer baljuw, zijne officieren, Nele en Katelijne zagen het lijk van een jongen man dat wit was als kalk, ter wille van het zand. Hij was gekleed met een grijs lakensch wambuis, en een eender opperste kleed; zijn zweerd lag naast zijne zijde. Aan zijnen gordel had hij eene maliënbeurs en een breede dolk stak nog in zijn lichaam onder zijn hart; en er was bloed op het laken van het wambuis; en dat bloed was geloopen onder den rug. En de man was nog jong.

Katelijne sneed zijne hand af en stak ze in heure gordeltasch. En de baljuw liet heur begaan, beval heur vervolgens het lijk te ontdoen van alle kleederen en kenteekenen. Katelijne vroeg of Hans zulks had geheeten en de baljuw antwoordde dat hij slechts handelde op zijne bevelen; toen dede Katelijne alles wat hij wilde.

Als het lijk uitgekleed was, zag men dat het niet rot was, maar droog gelijk hout: en de baljuw en de officieren van de gemeente deden het bedekken met zand, en de serjanten droegen de kleederen en de wapenen mede.

[p. 548]

En als zij voorbij het Steen kwamen, zeide de baljuw tot Katelijne dat Hans daar op heur wachtte; en blijde ging zij er binnen.

Nele wilde het heur beletten en Katelijne antwoordde altijd:

- Ik wil Hans zien, mijn heer en meester.

En Nele weende aan de poort, want zij wist dat Katelijne als tooverheks te lijve gevat was, ter wille van de bezweringen en teekenen die zij gemaakt had op de sneeuw.

En men zeide te Damme dat er voor heur geene ontferming zoude zijn.

En Katelijne, wierd gestoken in eenen onderaardschen kerker van het Steen.