De legende van Uilenspiegel

XIII

Daar zocht hij zijne vrouw in al de kaberdoeskens, danszalen en taveernen. 's Avonds vond hij Uilenspiegel terug in den Zingenden Zwaan. Uilenspiegel ging overal rond om het volk tot opstand te wekken tegen de beulen van den vaderlandschen bodem.

Op de Vrijdagmarkt, omtrent de Dulle-Griet, ging Uilenspiegel plat op den buik ten gronde liggen.

[p. 287]

Een kooldrager kwam voorbij en sprak:

- Wat doet gij daar?

- Ik maak mijnen neus nat om te zien van waar de wind komt, antwoordde Uilenspiegel.

Een timmerman kwam.

- Neemt gij de straat voor een bedde? vroeg hij.

- Er zijn er die ze weldra voor een deken zullen nemen, antwoordde Uilenspiegel.

Een monnik bleef staan.

- Wat ligt dat kalf daar te doen? vroeg hij.

- Hij vraagt plat op den buik uwen zegen, mijn vader, antwoordde Uilenspiegel.

De monnik gaf hem dien en toog henen.

Toen legde Uilenspiegel zijn oor tegen den grond; een boer kwam voorbij.

- Hoort gij daar iets? vroeg hij.

- Ja, sprak Uilenspiegel, ik hoor het hout groeien, hetwelk zal dienen om de arme ketteren te verbranden.

- Hoort gij niets anders? vroeg een stadsserjant.

- Ik hoor, sprak Uilenspiegel, de Spaansche soldaten aandraven; als gij iets hebt dat dierbaar is, delft het in den grond, want weldra zijn de steden niet veilig, ter wille van de dieven.

- Hij is zot, zei de stadsserjant.

- Hij is zot, herhaalden de poorters.