Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 185]

Der deerne zelfbesef

NEEN, niet het trage varen door een violetten avond,
want deze dagen dragen last van somber-roode jaren,
wier zwoele weelden nachtbeladen waren.
Na deze zware jaren, purperroode nachtframbozen,
het zachte varen? Om ons lindebloesem, geur van rozen,
jasmijnen? M'n uitgebrande naaktheid dekken?

En al de lasten

verbergen die me drukken? Handen reiken aan uw gasten,
die 'k eens misschien - wat gij niet wist - in

and're kring ontving, en...

... en nooden nu met mat gebaar, en spelend met

m'n ringen?