Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 164]

Henri Bruning

De straat

AVEND:
De majestaties-strakke vaart van verlichte

elektriese tram:

triomfbaan door straatverdwazing;
het gebel feestelik konfetti van witte bloesems over

de hoofden.

En de luide angst der stroef-krassende wielen door

de warreling van mensen.

De wilde hartstochtelikheid van autoos:
flitsend lichtgezwaai tegen gevels en mensen:
verre beving vooruit van lichtbundels,
luide klakson-kreten snijdend door straat-daver:
onder de mensen onverwachte verschrikking telkens

opnieuw.

En het gedurig gedrentel en gedrentel van kleine

levens

als beekjes armoedig en armzalig:
gedurige herhaling van almaar dezelfde temaas:
lopen en stilstaan, lopen en stilstaan
en parapluutje of parasolletje:
in het smal lichtgootje onder het eeuwige duister:
tijdelikheidje van klein geluid in stilten der eeuwig-

heid.

[p. 165]

 

Overal Christus. En de wereld angstwekkend van

 

belachelikheid

 

en troosteloos ellendig van burgerlike zekerheid

 

- getailleerde jassen en lakschoenen en zijen sokken

 

en de waanzinnige eenzaamheid van Rembrandt -

 

dat alle grootheid als vergeefs is.

 

 

 

En de maansikkel in een pover lichtsirkeltje

 

als een schommelende mallemolenschuit,

 

een leeggegeten banaanschil, of een afgebeten nagel.