Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 163]

Gij breekt mijn geest, Heer!

GIJ breekt mijn geest, Heer. Daags wel iedre maal
Soms door een zoete cello, of 'n zwaar choraal.
Vlak voor m'n venster bloeit een Paul Grampel
Iets wonders uit Uw wondre schepping is dat wel.
Vaak, in een duistre, warme bioscoop
Komt uit den hoek, waar heel het poovre strijkje zit
Het felle zuchten van de snaren, gieren aan mijn oor
Ik hoor
De levensroep, die, goed of kwaad,
De felle, strenge scheidslijn door dit leven slaat.
Ergens is dan een oude karhond,
Die onder de sterren crepeert;
Of een heel klein kindje, dat de liefdewetten leert:
Wees goed voor alles, wat de Heer U schiep.
(En 't wist niet, dat die oude hond om streeling
En om eten riep.)
Ik ken, Heer, nu het mooiste dat Gij maakte
En ontwaakte
Pas, toen ik voor het eerst haar komen zag.
Veel moois heeft mij sindsdien verlaten:
Uw breken is vaak hard, en zonder medelij.
Vlak voor mijn venster sterft m'n roode
Goede Paul Grampel
Iets droefs
Uit Uwe schepping is dat wel.