Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 162]

Albert Kuyle

Broeder, met je blije gezicht!

ALS ik langs de kaden kom, zie ik je sterke ver-
schijning, en je blije gezicht.
Op jou is mijn aandachtig oog gericht:
je hebt een apostelkop.
En apostolisch is de lach, die van tusschen je vaten
en kisten komt naar mij.
Sjouwer ben je, voor den Heer. En altijd blij.
Als wij 's middags schuiven langs den muur (daar
is een streepje schaduw) sta jij te lachen op het
heete dek van de geduldige schuit.
Je lacht.
De olievaten rol je, in de regen, je kleeren plakken
aan je lijf.
En je lacht.
Je bent ons een sterkte in het middag-uur.
Een steun voor den arbeid in den avond.
De kinderen noemen je baas,
jij stoeit geduldig met hen op de kade.
Na de dagtaak vouwen zich je moede handen
en je lachende oogen vinden God.
De menschen lachen om jou, de onnoozele!
Maar heilig is je onnoozelheid
En zalig je lach.
Je hebt een apostelkop, broeder met je blije gezicht.
Sjouwer voor den Heer!