Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 110]

Februari

DAT is het eerste van de lente in de havenstad:
een volle bries van de stroom,
zo vol als het gelaat van een boerejongen die in
een mondharmonika blaast,
een bries die over de stad vaart en even onvermoeid
is als die dorpsmuziekant.
De wind die de eerste maal dit jaar een zelfstandige
vreugde heeft gevonden.
Enkel wind te zijn, tomeloos, mateloos, ongebonden.
Wind te zijn, te waaien in de boom,
in al de bomen. Geen enkele vertoont groen
en toch is geen enkele nog winterdood. Tijd van
de blijde boodschap,
zelfstandige tijd die een eigen leven scheppen gaat:
een eigen geboorte, een eigen leven, oogst en dood.
Wind te zijn; de kerktorens, de oude heksen, te
buigen, te dwingen tot kinderspel.
Wind te zijn even dwaas tegenover de jonkvrouwe-
like katedraal.
En zó'n goddelik genot met de ernst te zwetsen:
de hoed van een parlementslid vijftig meter ver te
dragen
of legendaries akelig te doen achter schilden en
uithangborden!

Een grote dag die kristelijke liefde bezingt in een
nog heidens roes.
Als gister misschien schijnen bomen even dood.

[p. 111]

 

Maar de lucht is de miljonaire trilling van levend

 

daarrond.

 

Geen winteravond meer, doch elk gerucht vergaat

 

in een vreugde-echo.

 

Zo 'n dwaas geluk kent een knaap die plots te

 

zwemmen gevat heeft, of fiets te rijden.

 

Er is nog niets tastbaar veranderd. Dat is juist

 

het grote van het genot.

 

Gister: Aleksandrijnen over wintermajesteit. En nu:

 

de lach van een volksjongen die van een vlondertje

 

het water invalt, - het goede, warme water, -

 

en daarom lacht.

 

Nergens is er een détailbewijs van de nakende lente.

 

Enkel de algemene adem.

 

De jongen die blaast in een mondharmonika! De

 

wind van de stroom.

 

Over de stad, het land in. De kleine dorpen

 

schommelend. Over de bergen!

 

Broedergroet aan het volk van over de grenzen!

 

De wind van onze haven die al de volkeren verfrist.

 

De muziek van de wind: de bassen onderlijnen door

 

een Internationale!

 

Morgen zullen de mannelike cello's het lied her-

 

vatten.