Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 104]

Zieketroost

ALS ik nu doodga,
Zal de groote zee mij nemen
En ik zal zijn in de eindelooze golven.
Ik zal zijn in de branding aan verre stranden en in

de witte feesten van den maannacht.

In het kolken van het water in het paalhoofd.
Altijd hetzelfde. Altijd.

Als ik nu doodga,
Zal de groote wind mij nemen
En ik zal zijn in zijn eeuwig zwerven.
Ik zal zijn in den drift der wolken en in de diepe

ontroeringen van den herfst,

In het sprookje, dat waarschuwt aan uw oor, des

nachts, op een eenzamen weg.

Altijd hetzelfde. Altijd.

Als ik nu doodga,
Zal de groote aarde mij nemen
En ik zal zijn in haar warmen adem.
Ik zal zijn in het gras langs de stille wegen en in

den nevel 's avonds over de landen,

In den verren schreeuw van een hoog trekkenden

vogel, een Septembermiddag.

Altijd hetzelfde. Altijd.