Nieuwe geluiden

Een keuze uit de poëzie van na den oorlog (1918-1923)

[p. 101]

Kentering

ER is geroepen, ik heb het verstaan.
Ik was spelend met sierselen en kleurige kralen;
Met goud en zijde en flonkerende steenen lag mijn

tafel vol;

Mijn huis was stijf-gepakt met kostbaarheid, zeld-

zaam en opzettelijk,

Het was warm en Oostersch en zoo vol en prachtig.
In het rijke duister brandden zware lampen. -
Maar nu is er geroepen, ik kom, en er is blijheid

en licht,

In den tuin zingt een vogel.
Ik zal nu naar buiten gaan en alles achterlaten.

Er is geroepen, ik heb het verstaan.
Het was een groot concert, duizend heeren werkten.
Zwarte panden, witte borsten, roode hoofden, snor-

ren golfden in extasen.

In gelederen gromden bassen en er waren zoete

koele fluiten, koperen seinen,

Flitsen en lansen, vlaggen en vlammen en vlagen

vleiende violen.

Zwijmeling zweefde van geuren en lokken van

warme vrouwen, gebabbel en zachtheid van

haren.

Het was rijk en schoon en zoo kunstig.
Toen is er zachtjes gewaarschuwd en ik ben op-

gestaan.

Buiten stond hoog en eeuwig de nacht.
Ik zal nu haar koude drinken en versteenen.

[p. 102]

 

Er is geroepen, ik heb het verstaan.

 

Ik was werkend aan mijn taken, velerlei had ik

 

onderhanden.

 

Het was goed berekend, het was ingedeeld en be-

 

raamd.

 

Het was geordend en geschikt, in plannen en

 

schema's, in teekeningen en roosters, geborgen

 

in mijn kast en in mijn portefeuilles.

 

Materialen lagen gereed, er lagen onderdeelen en

 

constructies, er lag half afgewerkt en pas be-

 

gonnen, er lagen programma's en schetsen.

 

Producten gereed stonden opgeschikt op rijtjes.

 

Er waren agenda's voor iederen dag.

 

En ik wist altijd, hoe laat het was en wat nog af

 

moest vandaag.

 

Ik werkte methodisch, naar degelijk systeem.

 

Mijn tijd was verdeeld en een belletje waarschuwde

 

tegen het eind van den regel.

 

Ik nummerde de dagen, ik schikte de weken en

 

belastte ze vooraf,

 

Ik regeerde het jaar en stopte het vol, als een worst.

 

Ja, ik had het druk en ook moeilijk en heel warm,

 

want dikwijls mislukte er iets,

 

Op het botte gedrag van de werkelijkheid, die

 

zonder regel of vorm is,

 

En ik moest scharrelen als een mier met een houtje

 

zevenmaal op tegen dezelfde kluit.

 

Maar ik won veel en dik was het register mijner

 

bezittingen. -

 

Toen is er even gefluisterd en ik ben heengegaan,

 

Nu waait een koele mildheid om mijn slapen;

[p. 103]

 

Ik lig ontbonden in een wijde rust.

 

Ik weet nu, ik hoor nu voortaan toe aan een werk,

 

dat stil is en heimelijk,

 

Dat is van de boomen, die wiegen met den wind,

 

dat is van de zon, die glinstert op de rivier,

 

Dat is van den regen, die ritselt in het gras, dat

 

is van de vochtige oogen van dieren.

 

Ik zal nu altijd vrij zijn en alles verliezen.

 

Ik zal maar wandelen en toezien.

 

Er is nu tijd en ruimte om mij heen als om Godzelf.

 

Ja, ik zal nu misschien wel niets meer afmaken.