Kompleete dichtwerken. Deel 3

[p. 342]

Aan Jonkvrouwe E.H. Luden, in antwoord op een aan my gericht vers.aant.

Jonkvrouw! was de harp des Dichters,

Op de wijs zijns volks besnaard,

U een wederklank, zoo zuiver,

Uit uw eigen dichtgeest waard?

Heil zij U, dat van dien harptoon

Neen! geen schoonheid, maar de stof

Op de schatting aanspraak maakte

Van uw zusterlijken lof!

Heil ook hem, zoo ooit zijn zangen,

Waarlijk ruischend God ter eer,

Zielen schokten voor zijn Heiland,

Harten lokten tot uw Heer! -

Jonge mededichteresse!

't Zij uw voorrecht en het mijn,

Van dien Meester vol genade

't Zeker eigendom te zijn!

[p. 343]

 

Aan Zijn voeten neêr te zitten,

 

Neêr te zinken by Zijn kniên!

 

En, verwaardigd Hem den danklof

 

Onzer zangen aan te biên!

 

Ik - met eerlang grijze hairen,

 

Van diens Konings zegetocht

 

Den bazuingalm op te vangen,

 

Dien ook Gy vernemen mocht!

 

Gy, - met maagdelijke teêrheid

 

Tegen elke levenssmart

 

Hemelstemmen in te fluistren

 

Aan 't ten hemel opziend hart!

1852.