Weet of rust

[p. 115]

Gelijkmoedigheid bij het verlies van een deugdzame vrouwaant.

Aan Hendrik Laurenszoon Spiegel, november 1584

Beste vriend, ik groet jou vriendelijk met je lieve vrouw; de mijne is bij haar Heer, die haar lange tijd aan mij had uitgeleend. Als schoonheid (die zij in haar jeugd had), deugdzaamheid (die zij in haar ouderdom bezat) en hartelijkheid (die haar hele leven kenmerkte) het hart van een man tot liefde aanlokken, dan kon het niet anders of ik moest met heel mijn hart van haar houden. En dat was ook zo. Of nu haar langzame sterven (zij heeft er langer dan een jaar over gedaan), of Gods gave aan mij dat ik haar in Hem en door Hem mocht liefhebben, deze gelijkmoedigheid bij mij bewerkstelligt, daar wil ik het nu niet over hebben. Maar ik wil wel zeggen dat men zonder duidelijke tekenen van droefheid (waarop ik mij niet wil beroemen) een lieve vrouw aan de Heer kan afstaan; verder dat ik in dezen mijn wellevenskunst zodanig bij mezelf ervaar, dat ik naar waarheid mag zeggen: ‘Probatum est: ik heb ondervonden dat het een probaat middel is.’ Indien je deze kunst verstaat, zal dat je later goed bekomen. Versta je de kunst nog niet en lukt het je ook niet om er zelf alvast over na te denken, leer hem dan samen met mij, want ik wil in vriendschap je medeleerling zijn in de wellevenskunst, én in het gelovig bidden tot God om een rustig en berustend hart. D.V.Coornhert.