Vijftigh lustighe historien oft nieuwigheden Joannis Boccatij

Simonne beminnende eenen gheheeten Pasquijn, was met hem in eenen boomgaerdt, daer 't gheviel dat Pasquijn zijn tanden wreef met een Savien bladt, zoo dat hy daer af sterf, dies Simonne vande Justitie ghevanghen werdt, daer zy van gelijcken met een der selfder Savien bladt haer tanden wreef ende daer oock alsoo het leven af verloor.

De seventhiende Historie.

Ende doet blijcken, dat de liefde ende de doodt heur machten ghelijckelijck zoo wel ghebruycken tegen slechte ende schamele, als tegens rijcke ende edele luyden.

TEn is noch niet langhe gheleden dat binnen Florencen woonde een jonghe dochter de welcke na haer vaders state (die schamel was) met seer groote schoonheyt ende bevallicheyt anderen te boven ginc, ende was genaemt Simonne. Niet teghenstaende dese dochter nu haren cost moeste winnen metten arbeydt haerder handen, als die wolle span voor elkerlijc die haer te spinnen brachte, zo en was sy nochtans daeromme niet zo cleyn van herten oft zy en dorste die stoutheyt wel bestaen, dat zy genegen was de liefde in haren sinne te ontfangen: de welcke over langen tijdt hem gelaten hadde in haer herte te willen comen doort middel vande bevallicke wercken ende woorden eens jongelincks, die van niet veel meerder staet en was dan zy: die haer altemet wolle brachte om ghesponnen te werden voor een drapenierder dat sijn meester was. Als zy dan die liefde binnen gelaten hadde door't lieflijc aenschouwen van desen jonghelinck genaemt Pasquijn die haer oock beminde, was zy zijns seer begheerlijck: zoo nochtans dat zy sonder derwaerts te bestaen, t'elcken male dat zy haren draet opter spillen draeyde, duysent versuchtinghen inder herten ommedraeyde heeter brandende dan vier, ende dacht om den genen die haer die wolle te spinnen hadde gebracht. Pasquijn aen d'ander zijde veel sorchvuldiger ende neerstigher geworden zijnde om te voorderen dat zijns meesters wolle wel gesponnen soude werden, quam ooc al veel meer vraghen nae't garen van Simonne dan van yemant anders, recht oft zy alleen ende niemant meer het geheele stuck lakens volspinnen moeste. Alsoo ist ghevallen dat d'een aenporrende, ende d'ander gheneucht nemende in aengepordt te werden, dat d'een ooc wat stouter wert ende ander oock de gewoonlijcke vreese wat verder achter rugghe stelde, dies zy vriendelijck over een draghende het garen der natuere begonsten te spinnen, ende dat met hun beyder groote ghenuchte, maer oock mede met ancxte van beloopen te werden. Dies ghevielt op eene tijdt dat Pasquijn tot Simonne seyde, boven alle dinghen groot verlanghen te hebben om middel te vinden dat hy haer eens met hem in eenen Boomgaert mochte brengen daer hyse wel soude leyden om daer eens met haer sonder eenich achterdencken in vreuchden te wesen. Simonne antwoorde dat zy daer wel mede te vreden was: de welcke haer vader te verstaen hebbende gegeven op eenen sondach achternoen dat zy tot sant Gal wilde gaen daer aflaet verdienen, met een van haer gespelen Lygine genaemt, inden boomgaert ginck die haer van Pasquijn

[p. N2v]

gewesen was, die sy daer gevonden heeft met een van sijn medegesellen, wiens naem was Puecijn, hoe wel hy ghemeenlijck Strambe genaemt wert. Also is daer tusschen Strambe ende Lagine een nieu vrientschappe geworden, terwijle Pasquyn met Simonne om genoechte te bedrijven verborghen waren in een hoecxken van den boomgaert, sulcx dat Strambe met Lagine geen gelegentheyt en gebrack om te vrijen. Nu was inden hoecke daer Pasquijn ende Simonne waren een schoone ende groote stamme Savie daer zy beneven saten: als zy daer beyde een goede wijle vrolijck geweest ende langhe tsamen geclapt hebbende, om daer op een ander reyse noch een smaecxken na hunluyder luste indien boomgaert te raepen, heeft hem Pasquyn gekeert totter Savien, daer hy een blat af pluckte, ende sijn tanden, ooc tantvleesch mede began te wrijven, segghende datter gheen beter dinck ter werelt en was dan datte om na een maeltijt de tanden van alle onreynicheydt te suyveren. Als hy de tanden daer een weynich tijts mede hadde ghewreven, is hy weder ghecomen op sijn voornemen van noch een lutken aldaer noch eens te halen, daer af hy te voren ghesproken hadde. Maer hy en volherde niet langhe in dit couten, oft zijn aengesicht en began te veranderen: ende na dese veranderinghe verloor hy oock het ghesichte, de sprake, ende (metten cortsten) het leven. Simonne dit siende, heeft terstont begonnen te weenen ende bitterlijck te crijten: ende riep Strambe met Lagine, die fluckx derwaerts quamen geloopen. Maer als sy Pasquijn niet alleen doodt, maer nu al gheswollen, oock mede sijn aenghesichte ende lichame vol swarte vlecken saghen begonste Strambe schielijcken te roepen: Ey snoode teefken ghy hebt hem vergeven. Daer hebbense soo grooten geruchte ghemaeckt, dat zy van vele ghebueren daer ontrent dien Boomgaert woonende ghehoordt waren: de welcke daer toe gheloopen zijnde, dese jonghelinck daer doodt ende gheswollen saghen liggen: daer sy by noch hoorden, dat Strambe Simonne beschuldichde den knecht vergeven te hebben: ende merckte dat zy (als by na uytsinnich) zijnde om de droefheyt van dit haestich misval, doort welc sy van haer liefken berooft was) haer niet en wiste te verantwoorden: sulcx dat daer van hun allen waerachtich te wesen gelooft wert het gene dat Strambe haer aenseyde. Aldus wert dese arme treurige deerne gevangen ghenomen, ende altijt bitterlijcken weenende voor den Rechter na het raethuys geleyt, daer zy oock beclaecht werdt van Strambe ende van noch twee andere Pasquijns medegesellen, genaemt Atticrato ende Malaisse, die doort gheruchte daer mede ter slach gecomen waren. De Rechter heeft terstont sonder eenich vertreck desen handel beginnen te ondersoecken: ende niet connende vermercken dat Simonne hier inne eenighe boosheydt ghepleecht hadde, oft dat sy schuldich daer inne was, heeft willen sien in haer teghenwoordigheydt het doode lichaem ende de plaetse daer de jongelinck ghestorven was, op dat zy hem aldaer verhalen soude de maniere van sijn sterven, alsoo hy sulcx uyt haer woorden niet recht wel verstaen en conste. Als hyse dan al stillekens hadde wederomme doen brengen ter plaetsen daer Pasquijn noch als een padde gheswollen lach, ende hy haer stracx gevolcht zijnde hem seer van 't aenschouwen des dooden lichaems verwonderde, heeft hy haer ghevraecht hoe dat het te wercke was ghegaen. De arme deerne ginck staen benevens den struyc vanden Savie, daer zy hem van 't beginne ten eynde de gheheele geschiedenisse vander saecken vertelde: ende heeft ten laetsten, om hem dat beter te doen verstaen, een bladt vander Savien afghebroken, ende daer mede, niet anders dan Pasquijn ghedaen hadde, haer tanden ooc gewreven. Als nu alle dit van Strambe ende d'ander ghesellen en de vrienden van Pasquijn als voor

[p. N3r]

een spotternije ende ydele beuselinghe wert aengesien, hebben sy Simonne noch met grooter ernst beschuldigt van haer boosheyt, versoeckende dat sulcx gestraft soude werden metten viere: dies die arme deerne door de droefheydt haers verlooren liefs, ende uyt ancxten van die geeyschte straffinghe door Strambe, voort stille bleef staen sonder een woordt meer te spreken: ende is ten laetsten, als die haer tanden metter selfder Savien gewreven hadde int selfde misval, daer Pasquijn eerst inne ghesneuvelt hadde, ter neder ghevallen, ende dat niet sonder verwonderinghe van alle die daer teghenwoordich waren. O gheluckighe zielen die zo vele ghelucks mochte gebeuren dat ghy op een selfde dach eynden mochtet u vierige minne ende dit sterflijcke leven: ende zijt dies te meer noch gheluckigh, ist dat ghy t'samen ghegaen ende versaemt zijt in een selfde plaetse: maer aldergeluckichste sydy noch, indien men daer int ander leven ooc minne draecht, ende dat ghy daer elck-ander (soo ghy hier dedet) noch beminnet. Maer geluckiger schijnt indien oogen van ons levenden geweest te zijn de ziele van Simonne boven ons die noch leven nae haer, welcks onnooselheyt van desen ongelucke hem niet en heeft willen stellen onder het getuygenisse van Strambe, van Atticrato ende van Malaise, die moghelijck wolkemmers oft van noch snooder state waren: maer vant al een eerlijcker wech om haer uyt hunlieder lasteringhe te ontwinden, ende om den ziele na te volghen van haer soete lief die zy zo seere bemindt hadde: als diese dese sterven met ghelijcker doot als Pasquijn ghestorven was. De Rechter, van ghelijcken alle d'ander, door dit misvalle zoo verbaest zijnde dat hy niet en wiste wat segghen, bleef daer langhen tijdt staen sien sonder een woordt te spreken: de welcke daer nae weder tot hem selfs ghecomen zijnde, heeft gheseyt: Helaes, dit ongheval bewijst claerlijck dat dese Savie fenijnich is, twelck men nochtans van gheen Savie en plach te sien. Maer op dat daer voorts niemant meer door beschadicht en werde in deser wysen, zo moetse tot aenden wortele toe afghesneden ende int vier gheworpen zijn. Dit heeft de Tuynman stracks in des Rechters bywesen bestaen te doen, den welcken soo haest desen grooten Savie plant niet om gehouwen ende uytgeroedet en hadde, oft de oorsake van ons twee ellendighe gheliefkens doodt en is hun allen voor oogen ghebleken. Want men vant daer onder de stamme vander Savien een Padde sitten van wonderlijcker grootheydt, van welcks dootelijcke asem men de Savie gefenijnt hielt te zijn geweest: ende want daer niemandt soo stout en was die dien padde dorste ghenaken, zo werdt daer eenen grooten ronden cuyle ghemaeckt: binnen de welcke men de Padde met de Savie gelijckelijc verbrant heeft. Alsoo werdt het proces van mijn Heere den Rechter over des armen Pasquijns doot voleyndt: de welcke ghesamentlijck met sijn Simonne alsoo geswollen als zy waeren, van Strambe ende van sijn voornoemde ghesellen gedraghen sijn in Sinte Pauwels kercke, onder welcke Parochie sy mogelijck geseten waren.