|
| |
Gillette ghenas den Coninck van Vranckrijck van een Fistule waer af
sy voor loon begheerde den Grave Bertrant van Reussilion tot eenen man: de
welcke haer zijns ondanckx ghetrout hebbende, van spijte ghetrocken is tot
Florencen: daer hy amoureus werdt van een jonghe Dochter: in wiens plaetse
Gillette haer selfs by hem leyde ende hem twee Sonen daer af voort bracht:
waeromme hy haer na dien tijt voort beminde ende voor sijn huysvrouwe
hielt.
| |
De twaelfde Historie.
Prijsende bysonder de kloeckheydt, het verstandt ende den vromen
moet der Vrouwen.
INT Fransche Coninckrijck was een Edelman genaemt Esuard
Grave van Roussilion: de welcke, alsoo hy selden ghesondt was, altijdt by hem
hadde een Medecijn genaemt Meester Geeraert van Nerbonne. Dese Grave hadde een
eenighe Sone, ghenaemt Bertrant een seer schoon, lustigh ende jonck Knechtken:
metten welcken meer ander kinderen van zijnre oude opghevoet waeren, waer onder
oock des voornoemden Medecijns dochter was, gheheten Giliette: die hertelijck
verlieft werdt op desen Bertrant, datmen soude mogen dencken, ende al veel meer
dan sulcke teeder jonckheydt betamelijck was. Als nu de Vader overleden was
moeste Bertrant trecken tot Parijs, om daer te wesen onder de hoede van des
Conincks Edelen, dies de jonghe Dochter in een vertwijfelijcke mistroost aldaer
ghebleven is. Onlancks daer nae is haer Vader oock ghestorven, dies sy oock
gheerne tot Parijs ghetrocken hadde, alleenlijck om den jonghen Grave eens te
sien, indien zy daer eenighe goede gheleghentheydt toe hadde konnen bedencken.
Maer want sy sorghvuldelijcken van haer maghen bewaert was (alsoo zy een
eenighe rijcke dochter was) en vant zy daer gheen eerlijck middel toe, dies sy
nu al houbaer gheworden zijnde den Jonghen Grave noyt en hadde komen vergheten:
daer door zy oock veel goede houwelijcken die haer van haer maghen
aenghedraghen waren, geweygert hadde, sonder eenighe redene van die weygeringhe
te segghen. | |
| |
Als zy nu alsoo in Bertrants liefde noch vierigher
dan oyt ontsteken was, overmits zy vernam dat hy nu al een schoon jonck Edelman
gheworden was, zoo ist ghevallen dat sy verhoorde hoe datter van eenrehande
swillinge der magen in des Coninckx lichame een Fistule was ghebleven daer
qualijck toe gesien hadde gheweest, dies hy daer een smertelijcke pijne ende
gequel aen gedooghde: ende dat men noch gheen medecijn en hadde konnen
ghevinden (niet teghenstaende sulcx van veelen te vergheefs bestaen was) die
hem daer af hadden konnen ghenesen, maer haddens al 't samen verargert: dies de
Coninck aen de ghenesinge van dien wanhopende gheenen raedt noch hulpe aen
eenigh mensche meer soecken wilde. Door dese mare wert die jonghe dochter seer
verblijdt: als die hier door verhoopte niet alleen goede ghelegentheyt te
ghekrijghen om tot Parijs te trecken, maer om den jongen Grave tot eenen man te
trouwen: indien die siecte sodanig waer (als haer vermoeden was) dat sy die
lichtelijc soude konnen genesen. Ende want zy voormael veel dinghen gheleert
hadde van haren vader, heeft sy een poeder gemaeckt van sekere kruyden die sy
tot sulcker sieckten geneselijc verstont te wesen, ende te peerde geseten
zijnde nae Parijs ghereden. Het aldereerst dat sy daer dede was dat sy arbeyde
om den Grave Betrandt te sien. Daer nae als sy voor den Coninck ghebracht was,
heeft zy hem dienstelijck ghebeden dat hy 't hem liet believen zijn ghebreck te
vertoonen. De Coninck siende dat het een schoone jonghe ende bequamen dochter
was, en heeft haer niet konnen weygheren, maer haer dat vertoondt. Soo haest en
hadde zy dat niet ghesien, oft zy en liet haer vast beduncken het selfde wel te
moghen ghenesen, dies sy totten Coninck seyde. Ick hope (Sire) metter hulpen
Godts u (indient u belieft) van deser qualen binnen acht daghen tijts, sonder u
groote pijne ofte verdriet te doen, wel ghesont te maken. De Coninc heeft in
hem selfs ghespodt met de woorden die sy sprack, seggende: hoe ist moghelijck
dat een jonge dochter soude konnen gedoen, 't ghene dat vanden gheleertste ende
versochste Medecijns ter Weereldt niet en heeft moghen ghedaen werden? ende
antwoorde voorts dat hy by hem selfs voorghenomen hadde gheenen raet van
medecijns daer meer toe te gebruycken. Ghy veracht (Sire) sprack de Maghet mijn
konste om dat ick een vrouwe ende noch jonck ben: maer ick verseker u dat ick
niet en medecinere met mijn konste: neen, het is metter hulpen Godts ende
metter konste van Meester Geraert van Nerbonne, het welck mijn vader ende in
sijn leven een seer vermaert medecijnmeester was. Doen dacht de Coninc by hem
selfs. Dese Dochter is my moghelijck van Godt toegheschickt: waeromme en
versoeck ic niet wat zy doen kan, gemerct sy my sonder eenigh gequel aen te
doen binnen luttel tijdts belooft te genesen? Ende by hem selfs besloten
hebbende haer cuere te beproeven sprack hy tot haer: wat wilt ghy dan datter
nae volgen sal, dochter, indien ghy my doet breecken mijn voornemen sonder my
te ghenesen? Sire (sprac sy) men stelle my in sekere hoede om verbrandt te
worden indien ick u binnen acht daghen niet en ghenese: maer wat sal dan oock
mijnen loon zijn ist dat ick u genese? My dunct (seyde de Coninck) dat ghy noch
te houwen zijt: dus sal ick u, ist dat ick door u ghenesen werde, hooghelijck
houwelijcken. Voorwaer Sire (sprack de dochter) my is wel lief dat ghy my dan
een man geeft: maer het moeste oock sulcken man zijn, alst my believen sal te
verkiesen: so nochtans dat u kinderen ende u Conincklijcke bloet mijnen keure
niet onderworpen en zy. De Coninck heeft haer sulcx terstondt belooft te doen.
Doen began dese jonghe Dochter haer Medicinael pueder te wercke te stellen:
ende heeft den Coninck binnen weynigh tijdts, jae | |
| |
binnen den
bestelden dach, volkomentlijc ghenesen. De Coninck hem selfs ghenesen siende,
sprack tot haer: Ghy hebt nu lief dochter, wel gewonnen den man die ghy
begheren sult. Soo hebbe ick dan Sire gewonnen (sprack sy) den Grave Bertrant
van Roussillon: den welcken ick van mijnen kindtsheydt af began te beminnen
ende hem van die tijdt af met al mijn herte bemint hebbe. Nu maeckte de Coninc
groote swarigheyt hier in om hem haer tot eenen man te geven: maer want hy
belooft hadde en wilde hy haer sijn belofte niet breken, dies hy den Grave voor
hem dede roepen totten welcken hy seyde. Ghy zijt nu, Grave, groot ende sterck
gheworden: dus is mijn ghelieven dat ghy thuyswaert reyst om u huys te
regheren: ende dat ghy met u neemt een Dochter, die ick u te wijve hebben
gegeven. Doen sprack de Grave: Sire wie is de Dochter? Het is die selfde
(sprack de Coninc) die my met haer medecijnen heeft ghenesen. De Grave kende
haer met allen wel, ende hadse nu oock wel ghesien, datse schoon was, maer want
sy van gheboorte sijn Edelheydt onghelijck was, sprack hy alderonwaerdight
zijnde: So wildy my dan, Sire, een meestersse tot een huysvrouwe geven? dat en
wil Godt nemmermeer dat ick soodanigen wijf soude trouwen. Sout ghy dan willen
(sprack de Coninck) dat ick mijn ghelofte breke aen dese dochter die u in
vergheldinghe van mijn veroverde ghesontheydt tot haren man begeert? Sire
(seyde Bertrant) het staet in uwer hant my alle mijn goet te benemen ende my
tot eenen man te geven aen sulck een als u believen sal, als die u Vassel ben:
maer ic versekere u, dat ic met sulcken houwelijck nemmermeer te vreden wesen
en sal. Ghy sult ymmers (sprac de Coninc) ghemerckt de Dochter schoon ende
verstandigh is, ende oock mede u met allen seere bemindt: daeromme hope ick dat
ghy ghenoeghlijcker leven met haer sult leyden: dan ghy doen soudet met eenigh
ander die van grooten huyse waer. De Grave heeft voort ghesweghen, ende de
Coninck dede groote ghereedtschappen maken tegens de Feest vander Bruyloften.
Als nu den bestelden dagh gekomen was, heeft de Grave (hoe wel zijns ondancx)
in des Conincx teghenwoordigheyt getrout dese Dochter, die hem hertelijcker
beminde dan haer selven. Dit ghedaen zijnde, heeft hy, die nu al voorgenomen
hadde wat hy doen wilde, hem ghelatende al oft hy in sijn Landt wilde keeren,
om daer het houwlijc te volbrenghen, dies hy oorlof aenden Coninc versochte.
Maer als hy nu opgeseten was, en is hy niet gereden in sijn Lant, maer rechts
wegh nae Toscanen: want hy vernomen hadde dat de Florentijners oorloghe voeren
teghens de Senensers, ende nam voor hem metten Florentijne te strijden: de
welcke hem gaerne ontfingen, ende hem over een seker getal volcx Capiteyn
maecten met groote wedden: ende is daer alsoo eenen langhen tijdt in hunluyden
dienst ghebleven. Met dese avontueren was de bruyt niet met allen wel te
vreden: de welcke noch verhopende haren man door haer weldoen wederomme in sijn
lant te ghekrijgen, getrocken is int graefschappe van Roussillon: daer sy van
allen den Ondersaten als heur Landtsvrouwe ontfanghen werdt: Ende want het lant
nu eenen langen tijt sonder Grave was geweest, vant zy daer alle sake meest
verdorven ende verwerret: alle twelcke sy met grooter sorghvuldigheyt
naerstelijck weder op sijn stel ende goede oordene bracht: waer inne hun de
ondersaten zoo uytter maten wel ghenoeghden, dat zy heur Vrouwe met allen lief
ende waert hadden, ende den Grave seer lasterden om dat hy met haer niet te
vreden en was. Als nu de Vrouwe alle dinghen aldus in't landt wel bestelde
hadde, heeft sy dat den Grave by twee Ridderen ontboden: ende hem daer by
ootmoedelijck ghebeden dat hijt haer doch wilde ontbieden, indient om haren
| |
| |
wille was dat hy uyt sijn lant bleef: want zy was bereyt om hem
ter liefden uyt het landt te wijcken. Desen heeft hy strengelijck geantwoort,
seggende: zy mach doen soot haer belieft: maer soo vele my aengaet, ick sal dan
met haer gaen woonen, als sy desen rinck aen haren vinger ende een soonken van
my tusschen haren armen sal hebben. Nu hadde hy desen Rinck seer lief ende
hieltse soo waerdt, datse nemmermeer van sijnder handt en quam, om eenrehande
krachte die hem vroedt ghemaeckt was daer inne te wesen. De Ridders verstonden
de strenghe voorwaerden die hy voorstelde met dese twee saken, de welcke by na
onmogelijck waren: dies zy lieden siende dat zy hem van sulc straf voornemen
niet en konden brenghen, wederomme ghekeert zijn tot de vrouwe, den welcken
heurs Heeren antwoorde overbrachten. De Vrouwe was hierinne hertelijcken
bedroeft, de welcke na lanc bedencken voor haer nam te versoecken,
oft zy eenighsins dese twee saken volbrengen, ende alsoo haren man wederomme
verwerven soude moghen. Als zy nu wel overleydt hadde wat haer te doen stont,
heeft sy de besten ende treffelicste vanden lant voor haer doen komen: ende
hunlieden by oordene deerlijck verhaelt wat zy nu al ter liefden vanden Grave
ghedaen hadde: ende oock mede al verklaert wat dies aenklevende was. Ten
laetsten syde zy haer voornemen niet te wesen dat om haer wonen aldaer, de
Grave al sijn leven lanck ballinck van zijn eygen lant wesen soude: maer dat zy
de reste haers levens in pelgrimagie ende in wercken van bermhertigheydt dacht
te verslijten om de saligheyt haerder zielen: hunlieden biddende den laste van
des landts regiment te aenveerden ende den Grave te willen ontbieden, dat zy
hem zijn landt gantsch ledigh ende verlaten hadde, ende gheruymt was in
meeninghe om nemmermeer weder tot Rossillon te keeren. Ter wijlen sy dit
treurighlijcken sprack werdt daer van de goede lieden menigen droeven traen
ghestort: daer werdt zy oock ernstelijcken ghebeden haer voornemen te laten
varen: maer het was al om niet. Daeromme heeft zy die al t'samen Bode bevolen,
ende haer selven met een van haer Neven ende met een dienstmaerte in pilgrims
ghewade opten wech begheven, wel voorsien zijnde met gheldt ende dierbaer
cleynodien, sonder dat yemandt wiste werwaerdts dat sy henen wilde, ende en
heeft oock nerghens vertoeft voor dat zy binnen Florencen was. Daer by gheval
gheraect zijnde in een kleyn huysken van een goede oude Weduwe, hieldt sy haer
al slechtelijcken als een schamele pelgriminne, verlanghende nae tijdinghe van
haren Heere: den welcken zy by avonture des anderen daeghs daer voorby sach
rijden met sijn gheselschappe. Al wast nu zoo dat zy hem met allen wel kende,
so vraeghde sy nochtans de vrouwe daer vanden huyse wie dat was. Het is (sprac
de waerdinne) een uytlandig Edelman die hem laet noemen Grave Bertrant van
Rossillon. Hy is beleeft, aengenaem ende is ooc met allen seer bemint in dese
stadt: ende boven maten seer verlieft op een van mijn gebuer-lieden, van een
Edele, maer arme Jonckvrouwe. Dit is een eerlijcke jonge Dochter, die van
armoede onghehouwet blijft, maer zy woont met haer moeder, dat een wijse ende
eerbare Jofvrou is: ende en waer moghelijck dese moeder niet inden weghe
gheweest, de Grave mochte die Dochter al tot sijnen wille gehadt hebben. De
Gravinne nam scherpelijck acht op alle dese woorden, ende ondervraeghde voorts
nae alle de gheleghentheyt: van dien elck bysonder: sulckx dat sy die saken wel
verstaen hebbende, daer uyt besloten heeft wat zy doen wilde. Als sy nu het
huys ende den name van die Jofvrou, ooc vande Maghet daer des Graven herte
aenhinck, kende, is sy op een tijdt heymelijcken in pelgrims kleederen
derwaerdts gegaen daer zy de twee Joffrouwen in een ar- | |
| |
melijcke
huyshoudinge vant, ende tot de Moeder seyde, dat sy haer gheerne een weynigh
alleen soude spreken waert dat haer geliefde. Die goede jofvrouwe stont oppe,
segghende dat zy bereydt was om haer te hooren, ende ginck met haer sitten
alleen in een camer, daer de Gravinne aldus tot haer sprack. Ick laet my
duncken, mijn Jofvrou, dat ghy soo wel inden hate zijt vander Fortuynen als ick
ben: maer dat ghy u selven ende van ghelijcken my wel vertroosten meught. De
Jofvrou antwoorde dat zy ter werelt gheen dinck meerder en begheerde dan haer
selven met eeren te mogen vertroosten. De Gravinne met haer begannen redene
voortvarende seyde. My is u ghetrouheyt van noode: waert nu dat ick my daer in
betroude ende van u bedroghen werde, soo soudet ghy u eyghen sake met de mijne
bederven. Seght vrymoedelijc (sprack de jofvrouwe) also wat u belieft: want ghy
en sult u nemmermeer van mijn bedroghen vinden. Doen began de Gravinne te
vertellen, van haer kintsche daghen af dat sy eerst verliefde, wie sy was ende
watter gheschiet was tot dien dagen toe, in sulcker wijsen dat dese goede
Jofvrouwe geloovende 't gene dat zy hoorde (als die nu oock uyt ander lieden
mondt yet wat van deser gheschiedenissen ghehoort hadde) daer medoogen inne
began te hebben. Maer als dit nu al te samen verhaelt was vande Gravinne, quam
sy voorts op haer voornemen, segghende: Ghy hebt dan onder mijn ander
verdrietelijckheden verstaen welcke de twee dinghen zijn die ick moet
verwerven, indien ick mijn Man begere te hebben: de welcke my gheen ander
Menschen en moghen doen ghewerden dan alleen ghy, indient anders waerachtigh is
datmen my heeft doen verstaen: dats te weten indient waer is dat de Graef mijn
Heere ende Man u dochter bemint. Oft de Grave mijn dochter lief heeft (sprack
de Jofvrouwe) is my onbekent: doch sie ick wel dat hy hem met allen seere
alsulcx gelaet: maer wat mach ick hier door volbrenghen dat u aengenaem zy? Dat
sal ick u segghen, sprack de Gravinne, als ick u eerst voor ghehouwen sal
hebben wat u geschieden sal, by alsoo verde ghy my in dese behupelijck zijt. Ic
sie u dochter hier schoon, groot ende bequaem om ghehuwet te werden: maer nae
ick verstaen kan blijft sy by ghebreck van haer bruytgave oft huwelijckx goet,
dus langhe by u: daerom ben ick van meninge voort loon vanden dienst die ghy my
sult bewijsen: haer soo vele van mijnen ghelde tot een Bruydtgave ghereedt te
gheven als u selven ghenoegh sal beduncken om haer eerlijcken inder echt te
besteden. Dese aenbiedinghe vanden Gravinne was de goede Jofvrouwe, als seer
behoeftigh zijnde, met allen aenghenaem: maer also sy Edel van moede was heeft
zy gheantwoordt ghy meught my segghen, mijn vrouwe, wat het ghene is dat ick
voor u doen mach: want ic sulcx (indient eerlijck is) gevallighlijcken gaerne
doen sal: dan meughdy namaels doen het gene u sal believen. Het sal van noode
zijn dat ghy door eenigh Persoone (dien ghy seer wel betrout) den Grave laet
weten, dat u Dochter bereydt is om zijn believen te volbrenghen: indien zy
versekertlijck mach weten oft hy haer oock soo hertelijcken bemindt als hy hem wel
gelaet: het welcke zy nemmermeer en sal ghelooven ten zy dat hy haer
den Rinck seyndet die hy aen sijnen vinger draeght, ende soo seere (nae sy
verstaet) bemindt. Desen Rinck suldy my dan gheven ist dat hy u die seynt: ende
hem dan ontbieden dat u Dochter bereydt is om sijnen wille te volbrenghen. Dan
suldy hem heymelijc hier doen komen ende my met verwisselinghe in ws Dochters
plaetse benevens hem legghen: op avontuere oft my Godt zoo ghenadigh waer dat
ick bevrucht mochte werden: ende ick alsoo zijnen Rinck aen mijnen vingher ende
sijn kindeken in mijnen armen heb- | |
| |
bende, hem wederomme verwerven
mochte, ende alsoo door u behulp by hem (als een wijf by haer man metter woon
blijven mochte. Dese saecke scheen al swaer in den ooghen van die goede
Jofvrouwe, beducht zijnde datter bevleckinghe van haers Dochters fame
uytvolghen mochte: maer overlegghende dat het een eerlijcke saecke was haer
beste te doen om die goede Vrouwe weder aen haeren man te helpen, ende dat sy
haer sulcx tot een goet eynde onderwant, heeft sy haer verlaeten op haer goede
meninghe ende gheneghentheydt in desen, ende niet alleen de Gravinne belooft
alsulckx te bestaen: maer heeft dat oock binnen weynigh daghen soo
behendelijcken na hunlieder aenslach volbracht dat zy (niet tegenstaende die
Grave seer ongaerne afscheyde) den rinck ghekreghen ende de Gravinne inde
plaetse van haer Dochter by hem te bedde ghebracht heeft. Van dese eerste
versaminghe, die zoo vierighlijcken van den Grave begheert was, heeft Godt
ghevoeght dat de Gravinne bevrucht werde met twee schoone knechtkens: alsoo
naemaels den tijdt der gheboorten (als die ghekomen was) ontwijselijcken in
haeren noot ofte arbeydt heeft bewesen. Ten gheschieden oock niet alleenlijc
die reyse dat die goede Jofvrouwe de Gravinne met het geselschappe haers mans
gheriefde, maer oock daer nae noch op verscheyden tijden, ende dat soo
bedecktelijck dat het de Grave noyt en vernam: die altijt vastelijck waende,
niet by sijn wijf (daer hy niet eens op en dacht) maer by de ghene die hy
beminde ghelegen te hebben: den welcken (als den morghen ghenaeckte dat hy
scheyden moest) veel kostelijcke juweelen ende schoone kleynodien schencte, die
altijdt sorghvldelijcken van de Gravinne bewaert waeren. Als nu de Gravinne
haer selven vant bevrucht te zijne, en wilde zy die goede Jofvrouwe niet met
haer lusten belasten, maer seyde. Goede Jofvrouwe, ick hebbe nu door Godts ende
u hulpe verkreghen dat ick begheerde: dus ist nu oock eens tijdt dat ick doe 't
ghene dat ghy begheert, op dat ick daer na van hier mach scheyden. De Jofvrou
antwoorde, dat de Gravinne verkreghen hadde 't ghene dat haer lief waer, was
haer mede hertelijcken lief: maer zy en hadde alsulckx niet ghedaen op eenighen
hope van wedergeldinghe: dan 't was geschiet overmits haer dochte dat zy om wel
te doen, sulcks schuldich was om te doene. Doen seyde de Gravinne. Dit behaeght
my seer wel: want ick en laet my over mijn sijde oock niet duncken dat ick u 't
ghene ghy van my sult begheren, gheven sal tot een vergeldinghe der
vriendtschappen my van u bewesen: maer om wel te doen, ende om dat my dunckt
sulckx nae redene te behooren. De goede Jofvrou door dese beleeftheydt ende
haer eyghen behoeftigheydt ghedronghen zijnde, vraeghde met grooter schaemten
om honderdt ponden daer zy haer Dochter mede ten houwelijcke mochte besteden.
Als nu de Gravinne haer schamelheyt vermerckte ende haeren heusschen eysch
aenhoorde, heeft hy haer gheschoncken vijf honderdt ponden, noch een deel
cleynodien die moghelijck oock soo vele noch waerdigh waren. Hier af was de
Jofvrouwe al veel meer dan wel te vreden: dies sy met grooter blyschappen de
Gravinne uytter maten hoochlijck gedanckt heeft: de welcke van dese Jofvrouwe
gescheyden ende wederomme in haer eerste herberge gegaen is. Dese goede
Jofvrouwe willende de Grave sijn gheleghentheyt benemen van meer tot haren
huyse te komen, is met haer dochter op een dorp by haer Magen vertrocken. Oock
mede werdt de Grave de wete ghedaen van zijn Ondersaten dat de Gravinne selfs
het landt geruymt was: dies zy aen hem versochten dat hy doch in sijn landt
soude willen komen, al waer hy oock henen getrocken is. De Gravinne vernemende
dat hy van Florencen gheschey- | |
| |
den, ende na sijn landt ghetrocken
was, wert dies vro: ende is soo lange tot Florencen ghebleven dat haren tijdt
van baren quam: al waer sy twee knechtkens ter werelt bracht die haren Vader
uytter maten seer geleken: die sy met groote behoetsaemheyt dede op voeden:
ende is (alst haer tijt dochte) sonder van eenigh mensche ghekent te wesen, van
daer gescheyden ende tot Montpelliers gekomen. Als zy daer na een wijlken
gherust was ende tijdinghe vernomen hadde vanden Grave, ende waer hy was: so
wert haer oock geseyt dat hy op Alderheyligen dach een groote feest binnen
Rossillon van Jonckeren ende Jofvrouwen houden soude. Aldus is zy oock
derwaerts getrocken, altijt in schijn van een pelgrimme, alsoo zy van daer
ghescheyden was. De Gravinne nam de tijt waer dat elckerlijck op 't feest was:
ende dat de Grave gereet was om ter tafelen te gaen sitten: ende is alsoo
sonder ander kleederen aen te doen, met haer kinderkens in haer armen doort
volck geleden. Maer als zy opte sale (ter plaetsen daer zy den Grave sach)
ghekomen was, is zy al weenende tot sijn voeten ghevallen, ende heeft hem
geseyt. Mijn Heere, ick ben u arm ongeluckige Huysvrouwe: de welcke langen tijt
hebbe gaen bedelen door de weereldt, op dat ghy wederomme in u lant sout mogen
komen. Nu bidde ick u ter eeren van Gode almachtigh dat ghy my de voorwaerden
doch wilt houden die my van uwen wegen belast zijn door de twee Ridderen die ic
aen u sant. Want hier meugdy niet alleen een kint maer twee (die van uwen lijve
gecomen zijn) in mijnen armen aenschouwen ende daer benevens ooc uwen rinc.
Het waer dan eens tijt dat ick (na u beloften voor u Huysvrouwe
ontfangen behoorde te werden. De Grave dit hoorende was gantsch verwondert,
ende kende den rinc, van gelijcken ooc de kinderkens die hem seer gheleken, hoe
wel hy nochtans tot haer sprack. Maer hoe mach dit geschiet zijn? Daer heeft de
Gravinne tot een groote verwonderinge van den Grave ende van alle d'ander die
daer tegenwoordigh waren, van beginne ten eynde toe alle de sake verhaelt alsoo
die geschiet was. Daeromme de Grave hoorende dat zy de waerheyt seyde ende
aenmerckende haer stantvastigheyt, haer kloeck verstant, ende zijn twee schoone
jonghe soonkens, ooc mede willende sijn beloften volbrengen, ende daer en boven
oock alle sijn ondersaten ende vrouwen believen, die hem gesamentlijc baden dat
hy haer voortaen voor sijn gerechte Bruyt ontganghen ende eeren soude, heeft
zijn hertneckighe strengheydt laten sincken, haer van der aerden opgeheven,
omghehelst, gekust ende haer voor sijn gerechte huysvrouwe, ooc de knapelijns
voor sijn geechte kinderkens aengenomen. Daer nae wert sy met rijckelijcken
gewade gekleet, tot grooten welbehaghen van alle die daer waren, ende van allen
des Graven Vassalen die dit verhoorden: En heeft hy niet alleenlijc dien dagh,
maer ooc veel ander dagen groote feest gehouden: also beminde ende eerde hy
van die tijt af sijn Gravinne als sijn echte Huysvrouwe, ende hieltse in
grooter waerden.
|
|
Auteursrechtvrij