Boëthius: Van de vertróósting der wysheyd

uyt t' Latyn op nieus vertaalt

[p. 9]

Aanwyzingh ende voorreden

Overmids ghoede waar (na t'ghemeen zeggen) haarzelfs prys mede brengende, gheen vreemd lóf en behoeft, en heeftet my (ghoedhertighe Lezer) niet nódigh gedocht, dit boeck eenighsins te loven óf te pryzen. Vrywilligh bekennende dattet myn ongheleerde penne onmoghelyck is, tót de lófwaardicheid van dezen Hemelschen wyne zó na te komen, als die zeer lichtelick van elcke ghezonde tonge waardigh bevonden zal werden int smaken. Want hier inne gheen onnutte ydele bóótsen (tót tyd verlies vanden Lezer streckende) bevonden zullen werden, maar int teghendeel ontallycke kóstelycke zalighe Leeringen, tót tróóst vanden bedroefden, ghenezing vanden krancken, vernoeghing vanden zoecker, ende tót hóóghnutte verstandicheyd vanden onverstandigen vorderende ende zonderling dienende.

Boëthius handelt in dezen boecke van zyn voorleden gheluck, om te beter de zwaarheid zyns onghevals te betóghen. Hy verhaalt van zyn zedelyck leven ende redelicke daden, van valsche ende warachtighe zalicheid: wat elcke is, ende waar in gheleghen. te weten de valsche in ryckdom, macht, eer, vermaartheid; edelheid ende weelde. De warachtighe in t'ghenieten van dueghde ende ghoedwording. Bewyst óóck dat

[p. 10]

de quade (machtigh schynende) kranck, ellendigh ende onzaligh: daarteghen de ghoeden (ellendigh schynende) moghende ende zaligh zyn. Verhaalt óóck vant ghoede bestier over de werld, bewyzende dat alle dinghen wel gemaackt ende gheschickt zyn. Oóck vant gheval des Avontuurs, ende wat Avontuur is, en int leste zonderling vande vrye wil: al t'zamen met vaste onwedersprekelicke redenen volkomentlyck ghehandelt, in wyze van t'zamenspreking tweër personen, daar d'een vraaght ende d'ander antwóórt, Boëthius in de persoon van elck bekommert, ófte bedroeft mensch sprekende. Ende ghelyckmen onder alle bittere gheneesdrancken, wat honighs tót verzoeting plagh te menghen, alzó óóck Philosophye willende haar Jongher vertróósten ende vermaken, vermengt haar reden onderling met Rym ende Proze: want alle bedructe naturen na eenighe verandering ófte iet nieus haken. Aldus ghoedaardighe Lezer int anmercken van de moeyelycke arbeyd des schryvers (in ellende zynde) ghedaan tót uwer stichting ende leering, óóck van de ghoedwillicheyd des vertaalders tót uwer vromen, wilt als een mensche met de ghebreeckskens van menschen (zó ghy eenighe vint) menschelyck handelen, ende alzó straffen, als ghy inden uwen ghaern ghestraft zout wezen, ghedenckende daar by nevens, dattet lichter te straffen als te verbeteren is.

Vaart wel.