Boëthius: Van de vertróósting der wysheyd

uyt t' Latyn op nieus vertaalt

[p. 5]

Aande gildebroeders
des Rederycx kamer tót Amstelredam.
In Liefd Bloeyende

Jonstighe konstighe ende waarde Landtsluyden, ick hebbe niet moghen laten eenigh danckbaarheyds teken te betónen aen U.E. dient zó vruntlijcken belieft heeft ghehadt my te vereeren met U.E. zó eerzamen ende lieven ghezelschappe. Daar toe zydy moghelyck veróórzaackt doort zien van eenighe Rymeryen, by my in korte Jaren herwaarts uytghegheven. nu hebbe ick wederomme in druck ghezien, hoe nutten ende eerlycken arbeyd tót voorderinge ende verryckinge van onze moeders taal by U.L. niet zonder u luyder kósten, den ghemeenen Nederlanders ten dienst in druck is ghegheven. Ende aanghezien eenighe van U.L. (nu) óóck myne medebroeders der voorschreven uwer Kameren vermoeden van my hadden, dat by my óóck eenighe middel ware, om onbevleckt Neerlandsch te spreken ende schryven: hebben zy my tót alle meerder voorderinghe onzer talen zuiveringhe, ghebeden, iet over te zetten in ghoeden Neerduytsch, dat stichtelyck ware: dit mochte ick niet weygheren, ende verkoor voor een uytghelezen stichtelycke stoff, het boexken by Boëthius in Latyn gheschreven De Consolatione Philosophiae, dit was by my al omtrent

[p. 6]

dertigh Jaren nu gheleden, verduytscht, uyt oude ende duystere vlaamsche tale in Neerlandtsch: maar zó zeer schandelycken mesdruckt, alst boexken eeren waardigh is: zulcx dat daar zó dickmaal niet, voor iet, Ja voor neen, gróót voor kleyn, &c. verkeerdelyck was ghestelt: dat de Lezer de letters lichtelyck, maar t' verstand van Boëthio zeer qualyck zien mochte. Hoewel nu niet zeer lustigh en valt een zelve werck dickmaal te doen: zó heeft my zó weynigh, ter liefden van tghemeen besten, moghen verdrieten, dit zelve werck, anderwerven te vertalen, maar dat nu uyten Latyne zelf: alst my weenigh magh verdrieten (want het my stichtelyck verlustight) t'zelve boexken twee of driemalen int Jaar te doorlezen. Die lust dan tót dit werck, heeft myn vlite daar óóck toe zulcx ghewackert, dat ick na t'voleynden zie, dat myn voorsz. eerste ende mesdructe overzettinghe, deze myne teghenwóórdighe niet meer en schynt te ghelycken, dan (zómen zeyt) een Kat een Entvoghel. Ende want ick nu doort eerste zó lelyck verdrucken, zulcx weder vreesde, sprack aan Christoffel Plantyn, om te verzoecken óf de zelve óóck gheneghen zoude zyn dit boexken te drucken: wel wetende, indien zyn L. daar toe willigh ware, dat ick dan wel verzekert zoude zyn, van met dit zelve boexken, my niet weder te stóten aanden voorghaanden steen van mesdrucken. Dóch was ick beducht neen, ten aan-

[p. 7]

schou van deze zó zeer quade ende neringlóze tyden: maar t'gheviel my recht teghen myn vermoeden. Want de man zó haast niet en hóórde dat ick dit zó Leerlyck ende tróóstelyck boexken (zó hyt terstond daar voor óóck scheen te houden als diet wel kende) overzetten wilde, in Neerlandtsch uyten Latyne, zich zelf niet min begheerlyck tóónde tót het drucken, dan ick tót het overzetten van dien. T'was my lief, ick steldet over in Neerlandtsch, ende sprack een wyle daar na met zynder L. die my zeyde verstaan te hebben, datter nóch al eenighe boexkens vanden eersten druck voor handen waren in zommighe boeckwinckelen: des ick doe in vermoeden quam dat de zelve Plantyn uyt redelycke óórzake van schade te beduchten aan dit boecxken, daar uyt zoude scheyden: maar neen, hy bleef nóch willigh als voor, niet zonder myn verwonderen, zó zyn L. nóch is ende nu alle daghe t'zelve in voornemen is aan te legghen. Nadien nu hier, by deze nieuwe óf herboren vertalinge, een nieuwe toeschryvinghe aan yemand vereyschte, en hebbe ick niemanden t'selve voechlycker weten toe te schryven dan U.L. waarde ende jonstighe óóck konstige vrunden. ende dit niet om t'zelve tegen zynen vyanden (zóót eenighe mochte hebben) te verandtwóórden: maar om onder t'ghezelschappe van u luyder Letterkunste, met d'andere stenen by U.L. meer ende meer te bereyden ende uyt te gheven staande,

[p. 8]

tót optimmeringhe vant Neerlandtsche welsprekenheyds tempelken te mogen eenighe hantreyckinghe helpen doen: Daer toe U.L. deze myne kleyne arbeyd wel in zó gróóte jonste zullen weten aan te nemen, als t'selve met gróótjonstiger herten ghemeynt wordt van my.

U.L. alder dienstwillighe ende jonstighe medebroeder, D.V. Coornhert die dit schreef den 16. Martij 85. in Haarlem.