Lied-boeck
(ca. 1575)–D.V. Coornhert–
Auteursrechtvrij
[Folio L2v]
| |
Als hy begheerlick hoort,
Den roem van groot' verdienste.
Wiens zeven tronien,
Zyn ceremonien,
Die hy zeer scherp doet houwen.
De dueghd en acht hy niet.
Zy blyven int verdriet,
Al die zyn leer betrouwen.
Wie daar met onvernoeght,
Zyn oor begheerlick voeght.
Tot waan, gheacht rechtvaardigh:
Die merckt de valscheyd groot
Van merito zo bloot.
Dat hy bestrickt wert aardigh,
Van een zeer lustigh wyf
Vrouw dueghd imputatyf,
Die hem voort vroed ghaat maken.
Dat een zondigh ghemoed,
Zonder ghoedheyd is ghoed.
En God zo magh ghenaken.
Maar die dan wil verstaan
Door opmerckens vermaan
Dat hy derft rusts ghenoeghen:
Dat oock quaadheyd verstyft,
Als voor, int herte blyft,
Met smert met druck met wroeghen.
Dees merckt ten laatsten noch
Imputatyfs bedrogh
En moet zich van haar keren.
Die zo gheen mensch ghelooft
Buert op zyn truerigh hooft,
Gherigh na t'woord des heren.
|
|