Lied-boeck

[fol. K1r]

xxxvij. Vande Ziel-deling ij.

IN ziel en lijf bestaat die hele mensche,

D'onzichtbaar ziel blyft onbederffelick.
Maar tzienlick vleesch, der zotten lusten wensche
Verdort als hoy in tlyden sterffelick.
De ziel is Godlick schoon en eel,
Het beste deel.
Die tlijf ghebiedt na lust of reden
Dat magh haar Wet niet overtreden.

Tot wel ghebien behoeftmen wil met machte,

Oock wysheyd kloeck die tdienstbaar lyf wel voert.
t'Lyf heeft dat niet, maar in de ziel is krachte,
Vant stil ghemoed, en die de ziel beroert.
tVerstand woont in dit stil ghemoed,
Dat dueghde voedt.
Maar inde ziel is kracht begheerlick,
Verzelt met torens kracht af keerlick.

tVerstand als vooght betemt dees wilde dieren,

Vermits zyn kracht lytzaam of werckelick.
De eerst' ontfangt int licht des beelds vercieren,
De laatste weeght en oordeelt merckelick.

[fol. K1v]

 

tLydzaam verstand ontfangt den schyn

 

Der beelden fyn.

 

Die sluypen in door alle wachten,

 

Der zinnen vyf, dan zynt ghedachten.

 

 

 

Die wacht zy nauw, als voghels inder kouwen,

 

Vant vast herdencken datmen in haar plant.

 

Des lerings dueghd bestaat int wel onthouwen,

 

Vant onderwys doort werckelick verstand.

 

Dat onderscheydt de waarheyd fyn,

 

Van valsche schyn.

 

Maar reden spuert aan allen hoecken

 

Om ghoed en quaad te onderzoecken.

 

 

 

Beneden reen is de verbeelding krachtigh

 

Die haar ghedaant neemt uyt den zinnen// zwaar.

 

tVoorleden beeldt zy int ghemoed aandachtigh

 

Van alle zulx dat zy kan vinnen// daar.

 

Op tghene dat voorleden, is,

 

Oock heden// is.

 

Doet zy met lust of schrick ghedencken

 

Zy helpt ter dueghd en kan oock krencken.

 

 

 

Tonthouden vast denckt op voorleden zaken,

 

Maar niet op dingen die aanstaande// zyn.

 

Dit voordacht doet hier na begheerlick haken

 

Of angstigh duchten voor ghewaande// pyn

 

Zo quetst de vrees den mensche meest

 

Daar hoop gheneest.

 

Dees krachten zynt die thert ontrusten.

 

Waar vrees bedroeft, troost hoop met lusten.