Lied-boeck

xiiij.

DIe mist elck ghaern' als hy hem vint bedroghen.

Om tschalck bedrogh haat elck d'ontrouwe loghen
Wat elck een haat veracht hy met verwyt.
tVerachte quaad maackt elck zich willens quyt.

De loghen is een valsche waan waarschynlick.

Wie hem betrouwt, die wert bedroghen pynlick.
Diens honger zich op schilderd brood verlaat,
Eet in een droom, zyn buyck blyft onverzaat.

[fol. H1v]

 

Wat niet en is, magh niemands hert vernoeghen.

 

Wie wezen zoeckt, niet maght hem niet toe voeghen.

 

Een ydel niet is loghen, ryck vermaalt.

 

Dit nietigh niet qua schuld met schyn betaalt.

 

 

 

Dits loghens vrucht, wat Mensch magh die begheren?

 

Tgheen elck voor ducht pooght hy van zich te weren.

 

Tis loghen loos die schadelyken lieght:

 

Die mist elck ghaarn om dat hy elck bedrieght.