Lied-boeck

[fol. D6v]

xxxiiij.

ICk wil nu zingen een nieu ghedicht,

Van redens oogh der zielen ghesicht:
Van God tot man ende vooght ghesticht,
Over de Vrouw zyn luste.
Die uyt zynen middel is aanghericht,
Doort aanschouwen vant ghoede wezen int licht
Hem te verzelschappen in zynen ruste.

Dees man was jong en onverzocht

Als lust hem tot het begheeren brocht
D'onkuysheyd heeft hem aan druck gheknocht,
Verlatende Goods vruechde.
Een ydele waan heeft dit al ghewrocht
Die maackte hem zo blind dat hy onbedocht
Ghehoorzaam wert de lusten zynder juechde.

Zo wert die Here een knecht met gheween,

Van d'ander schepselen al ghemeen.
Al diend' hy zyn luste teghens reen,
Zy moght hem niet verzaden.
Want Goods eewigh wezen, en anders gheen,
Magh smenschen begheren vernoeghen alleen.
Dies bleef hy met zyn dwaze lust beladen.

Doe was hem tleven een zware dood.

Zyn lust wert pyn doort onverstand groot.
Hy vant zich zelf ghants naackt ende bloot,
En leerde met zyn schade:
Dat dienste van lust brengt jammer en nood

[fol. D7r]

 

tVerstands heerschappy voed de ziel als brood

 

Des hy die lust ghing sluyten uyt zyn rade.

 

 

 

Beproefde nood ghaf hem doe tverstand

 

En maackte hem der vrouwen vooght te hand.

 

Die dwanck hy doe met des redens band

 

Na rust was al zyn schouwen.

 

Zyn ghangen die streckten na shemels land.

 

Al werd hy van zotheyd noch aangherant:

 

Het onverstand en moght hem niet meer houwen.

 

 

 

Daar na heeft Goods licht zyn ziel verklaart

 

En int ghezicht een nieuw lust ghebaart.

 

Daar zyn dees drie in een verghaart,

 

In Godes gheest verheven.

 

God stiert dan de man in wysheyd vermaart

 

De man het Wyf oock na Godlicker aard.

 

Vol rust vol lust vol vreed' is zulck ghoed leven.