Lied-boeck

xix.

O Wereld vol valsch behaghen,

Vol leed, vol druck, vol klaghen:
Myn hart doet ghy versaghen,
Dus wil ick u begheven:
Ghy smeeckt om hard te plaghen,
Int helpen legdy laghen:
u lust eynt snel met knaghen,
V hoop doet anxtigh beven,
Ghy quelt als ghy verblyt:
u liefde steeckt vol nyd.
Ghy lacht meest als ghy byt:
V vrede is een stryd,
Ghy vliet die u aankleven,
V stieren brengt in sneven,
Die ghy wilt hoogh verheven,
Werpt ghy tonder in alzo korten tyd,
Die oyt u Dienaars bleven,
Hebt ghy trouwloos verdreven:
Met druck naamdy haar tleven:
Ick laat u al eer dat ghy my ontghlyt.

[fol. C4r]

 

V ryckdom doet behoeven,

 

V lof is meest by boeven:

 

V weelde baart bedroeven:

 

Bedrogh is al u schynen,

 

Elck proeft u zonder proeven,

 

Zo listigh kondi troeven,

 

Ghy looft elck zonder toeven,

 

Zyns herten medeciynen:

 

Den vrecken loofdy baat,

 

Den elen hoghe staat,

 

Den ghulzighaart ghebraad,

 

En elck quaay toeverlaat:

 

Verraders schencktmen wynen,

 

De vrome drinckt venynen,

 

Doprechte doet ghy pynen,

 

Wie dueghd lieft, die werd van u ghehaat:

 

Ghy zoeckt om niet te vynen,

 

Begheert met volle schrynen,

 

En rooft elck vanden zynen,

 

Wat minst hoort, is mi u meeste daad.

 

 

 

Onvast is al u bouwen,

 

V loon bedroeft met rouwen,

 

Ken machs niet meer betrouwen

 

Maar schey van u mits dezen.

 

V lief veel leeds kan brouwen.

 

u recht doet twist aanschouwen,

 

Omt hebben en omt houwen,

 

Verdruckt ghy weeu en weezen.

 

Ghy doet nu stryden bloot,

 

Ghebroeders zonder nood.

 

Het kleyn vecht teghent groot,

 

En elck teghen den dood.

 

Die doedy anxtigh vrezen,

[fol. C4v]

 

tVerschrickt aders en pezen,

 

Dus wont ghy int ghenezen:

 

Levende sterft het volck in uwen schoot.

 

Dueghd werd by u misprezen,

 

Tquaad roemdy uytghelezen

 

Tis hooghst by u gherezen:

 

Waan en schijn is hier u daaghlix brood.

 

 

 

Adieu princes vol trueren,

 

Stoot my uyt uwer dueren,

 

Ken zal my niet verstueren:

 

Toont vry al u vermoghen,

 

V ghaven zyn doch lueren,

 

Want dien ze meest ghebueren,

 

Doen zy t'hart verschueren,

 

Als zy haar zyn ontoghen,

 

V tijd werpt ons ter neer,

 

De jongheyd vlucht met leer.

 

De man zoeckt kost en kleer:

 

De oudheyd krankt met zeer.

 

Dan is den tyd vervloghen,

 

Zo vindt hem elck bedroghen:

 

Doort schijnsel van u loghen,

 

Die vliede ick en neem van u mijn keer,

 

Ken zoeck na gheen verhoghen,

 

t'Verdrucken wil ick doghen:

 

V macht heb ick verspoghen:

 

Adieu wereld, ick heb een trouwer Heer.

 

 

 

FINIS.